Raduj się wielce! Wołaj radośnie! Oto Król twój przychodzi do ciebie.

Z okazji franciszkańskiego jubileuszu 800-lecia gorzowska wspólnota Franciszkańskiego Zakonu Świeckich wraz z gorzowskimi kapucynami zorganizowała 30 grudnia 2023 r. w parafii pw. św. Antoniego z Padwy oraz św. Stanisława Kostki wieczór kolęd i pastorałek. Wydarzenie rozpoczęło się Mszą Św. o godzinie 18:00 pod przewodnictwem o. Krzysztofa Gajewskiego OFMCap. Po Mszy Św. wyśpiewywaliśmy chwałę Bogu wraz z zespołem „Mali Gorzowiacy”, który na co dzień wykonuje muzykę ludową. Zespół wykonał najbardziej znane kolędy i pastorałki oraz przypomniał kilka tych mniej znanych, w tym również kolędę łemkowską (tereny gorzowskie to duże skupisko ludności łemkowskiej). We wspólnym kodowaniu licznie uczestniczyli parafianie oraz osoby spoza parafii. Wyśpiewana radość płynąca z Narodzenia Pańskiego wypełniła całą świątynię i wszystkie serca. Przepełnieni tą radością wróciliśmy do swoich domów i codziennych obowiązków, aby być jej świadkami w naszej codzienności.

Zdjęcia z wydarzenia można obejrzeć na stronie https://zgg.gosc.pl/gal/spis/8620915.Mali-Gorzowiacy-z-koleda-u-kapucynow

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Franciszkańskie 800-lecie w Gorzowie Wlkp. – obchody rocznicy Greccio.

Wspólnota miejscowa Franciszkańskiego Zakonu Świeckich w Gorzowie Wlkp. z okazji jubileuszu 800-lecia przygotowała tablice przybliżające historię wydarzeń w Greccio oraz przybliżające znaczenie duchowe tych wydarzeń. Tablice zostały umieszczone w centrum miasta przy gorzowskiej katedrze, gdzie będą prezentowane do dnia 7 stycznia 2024 r.

 

Wydarzenie plastyczne dla dzieci (wrzesień 2023 r.)

 

W ramach obchodów franciszkańskiego 800-lecia oraz przygotowań do uroczystości św. Franciszka, gorzowska wspólnota FZŚ przygotowała wydarzenie plastyczne pn.: „Zapoznaj się ze św. Franciszkiem”. Była to propozycja zabawy skierowana do dzieci, aby przygotowały dowolną techniką pracę plastyczną przedstawiającą wybraną scenę z życia św. Franciszka.

Głównym celem jaki przyświecał zorganizowanemu wydarzeniu było propagowanie duchowości św. Franciszka poprzez zaznajamianie dzieci z życiem świętego. W wydarzenie zaangażowana była parafia braci kapucynów, przy której funkcjonuje gorzowska wspólnota oraz parafia pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa.

Wydarzenie było wspierane za pośrednictwem strony http://franciszki.podajdalej.link/, gdzie zostały opublikowane wszystkie prace. Pracami został również przyozdobiony kościół ojców kapucynów na obchody uroczystości św. Franciszka.

Dziękujemy o. Krzysztofowi Gajewskiemu OFMCap, gwardianowi i proboszczowi parafii o. kapucynów, który pomógł w zorganizowaniu wydarzenia i umożliwił wystawienie prac w kościele w trakcie uroczystości św. Franciszka.

W sposób szczególny dziękujemy Pani Barbarze Śmierciak (katechetce przy parafii o. kapucynów) oraz ks. Henrykowi Wojnarowi (proboszczowi parafii pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa). Dzięki ich bardzo dużemu zaangażowaniu dotarło do nas łącznie 55 prac przygotowanych głównie przez dzieci klas 1-3.

 

 

 

14 maja 2023 r.

 W kwietniu 2023 r. minęło 75 lat od powstania wspólnoty miejscowej Franciszkańskiego Zakonu Świeckich w Gorzowie Wlkp. Z tej okazji dnia 14 maja 2023 r. została odprawiona koncelebrowana Msza Św. dziękczynna, której przewodniczył o. Krzysztof Gajewski OFMCap, gwardian gorzowskiej wspólnoty kapucynów. W tym dniu gościliśmy w naszej wspólnocie o. Andrzeja Romanowskiego OFMCap, który wygłosił homilię. W trakcie Mszy Św. została poświęcona nowa chorągiew wspólnoty. Po eucharystii cała wspólnota wraz z gośćmi udała się na spotkanie braterskie.

W tym dniu mieliśmy powód do jeszcze jednej radości, gdyż był to dzień przyjęcia do nowicjatu br. Damiana, który rozeznaje swoje franciszkańskie powołanie.

Zapraszamy do obejrzenia zdjęć obchodów jubileuszu i prosimy o modlitwę w intencji naszej wspólnoty.

 

 

 

 

_________________________________________________________________________________________________

 

luty 2023

Gorzowska wspólnota miejscowa Franciszkańskiego Zakonu Świeckich przygotowała na okres Wielkiego Postu książeczkę „Droga Krzyżowa ze św. Franciszkiem”. Publikacja stanowiła zachętę, aby w trakcie kontemplacji Męki Pańskiej sięgnąć do miejsca, w którym każdy z nas może spotkać żywego Boga, do Pisma Św. Dlatego każda stacja Drogi Krzyżowej została opatrzona wybranym fragmentem z Nowego Testamentu. Dodatkowo, ponieważ staramy się dążyć do osobistej świętości idąc drogą św. Franciszka z Asyżu i chcemy dzielić się naszą franciszkańską duchowością z innymi ludźmi, każda stacja wzbogacona została dodatkowo myślą tego świętego. Książeczka została wydrukowana w ilości 500 szt.

_________________________________________________________________________________________________

 

Rekolekcje  Regionu  Szczecińskiego  FZŚ

w  Archidiecezjalnym Domu Pielgrzyma „TOTUS TUUS”  w Szczecinie

w dniach 13 – 15.05.2022 r.

Rekolekcje rozpoczęły się w piątek 13 maja, po zakwaterowaniu w Archidiecezjalnym Domu Pielgrzymna TOTUS TUUS. O godz. 17.00 w Domu Rekolekcyjnym odmówiliśmy nieszpory.  Następnie wzięliśmy udział we Mszy św. w kościele pw. Matki Boskiej Fatimskiej. Msza św. była bardzo uroczysta, głównym celebransem był Jego Ekscelencja  ks. Arcybiskup Archidiecezji szczecińsko – kamieńskiej, Andrzej Dzięga. 13 maja to rocznica objawień
w Fatimie, w bieżącym roku obchodzimy 105 rocznicę tych objawień. Po Mszy  św. uczestniczyliśmy w procesji, w trakcie której odmawialiśmy modlitwę różańcową. Procesja zakończyła się przy Sanktuarium Matki Boskiej Fatimskiej. Na jej zakończenie Jego Ekscelencja ks. Arcybiskup Andrzej Dzięga wygłosił krótką homilię. Następnie  odśpiewano Apel Jasnogórski i biskup udzielił nam błogosławieństwa Bożego. Każdy jeszcze indywidualnie pomodlił się przed figurą Matki Boskiej Fatimskiej w sanktuarium.

Nauki rekolekcyjne głosił brat Andrzej Mańczak OFMCap. nasz asystent regionalny FZŚ.

Motto rekolekcji brzmiało: Owoce Ducha Świętego.

W kolejnych dniach brat Andrzej Mańczak, głosił konferencje  rozpoczynając je wstępem, który mówił, że z wnętrza człowieka pochodzi  wszystko  i dobro i zło. Zakłamanie, udawanie i nieszczerość wkrada się we wszystkie dziedziny naszego życia, również w wiarę. Pan Jezus znał serca faryzeuszy mówił do nich „jesteście jak groby powielane”. Pan  Jezus nie znosił obłudy i udawania, ale miał wielkie miłosierdzie wobec grzeszników. Człowiek chce być lepszy, piękniejszy niż jest w rzeczywistości. Jednak nie można dopuścić do wewnętrznego zakłamania i obłudy. Pan Jezus powiedział: „do ubogich duchem należy królestwo niebieskie, poznacie ich po owocach”, drzewo dobre rodzi owoce dobre, a złe drzewo rodzi owoce złe – niedobre. Pan Jezus mówiąc o drzewach poucza nas – Pana Boga porównuje do ogrodnika, a Siebie do krzewu winnego, który rodzi najlepsze owoce. Ogrodem, w którym jesteśmy uprawiani jest Chrystusowy Kościół, Pan Jezus jest prawdziwym krzewem winnym, w którym my jesteśmy latoroślami, duszą jest Duch święty. Każdy z nas posiada różne zdolności w świecie, różne prawa, którymi rządzi świat. Być chrześcijaninem, to być podobnym do Pana Jezusa. Święty Franciszek miał pragnienie upodobnić się do Jezusa. Jezus Chrystus był dla św. Franciszka wszystkim, jedynym fundamentem, mistrzem, przewodnikiem. Swój szczyt naśladownictwa św. Franciszek osiągnął na Alwerni, gdzie uzyskał stygmaty. Ojciec Seraficki wskazuje nam drogę do umiłowania Boga. Święty Paweł w liście do Galatów wymienia uczynki ciała i owoce ducha świętego. Uczynki ciała to: cudzołóstwo, nieczystość, rozwiązłość, bałwochwalstwo, czary, nienawiść, kłótnie, zazdrość, gniew, chorobliwa ambicja, waśnie, rozłamy, zawiść, pijaństwo, hulanki, itp. Natomiast owocami ducha św. są: miłość, radość, pokój, cierpliwość, dobroć, życzliwość, wierność, łagodność i opanowanie.  Święty Paweł pisał: „postępujcie wg. ducha a nie wg ciała”, ciało dąży do czegoś innego i duch dąży do czegoś innego. Człowiek postępujący wg ciała jest człowiekiem grzesznym, natomiast postępując wg ducha jest człowiekiem lepszym, opanowanym.

Miłość. W liście do Koryntian św. Paweł wymienia wszystkie przymioty miłości: jest cierpliwa, szlachetna, nie zazdrości, nie przechwala się, nie jest zarozumiała, nie szuka siebie, nie wybucha gniewem, nie liczy doznanych krzywd, nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz cieszy się prawdą. Wszystko wytrzymuje, wszystkiemu wierzy, wszystkiemu ufa, wszystko przetrwa. Jeżeli będziemy mieli w sobie miłość będziemy inaczej odnosić się do innych. Gdyż jeśli kochamy drugiego człowieka, to jego dobro będziemy przenosić nad swoje własne, nie będziemy zazdrościć, będziemy współczuć. Złe owoce są cechami przeciwko jedności, wprowadzają  niezgodę. Dobre owoce pogłębiają jedność z Panem Bogiem,
z drugim człowiekiem i między sobą. Naszym zadaniem jest naśladowanie św. Franciszka,  który naśladował z pomocą Ducha św. Pana Jezusa, sami jesteśmy słabi, ale we współpracy z Duchem św. jest łatwiej.

Życzliwość i dobroć oznaczają tę samą rzeczywistość. Życzliwość i dobroć to gotowość do największej służby. Są to cnoty pokrewne miłości. Miłość Boga do człowieka jest bezinteresowna i taka powinna być miłość człowieka. Święty Paweł w liście do Rzymian pisze: miłość niech będzie bez obłudy. Ewangeliczna wdowa -  ewangeliczne ubóstwo. Ubogi, ze względu na Pana Jezusa, będzie szczodry, chce dawać i dzielić się wszystkim co posiada. Życzliwość Boga – Bóg darzy i ukazuje swoją życzliwość. Życzliwość, to dobro zamierzone i udzielone, nie spodziewa się zapłaty ani zadośćuczynienia. Szczytem życzliwości jest odpłacenie dobrem za zło. Bóg nie tylko jest życzliwy i dobry, ale pragnie, aby ludzie dzielili się życzliwością. Święty Piotr w Pierwszym swoim liście pisze: „nie oddawajcie złem za zło, złorzeczeniem za złorzeczenie. Przeciwnie zaś, błogosławcie” Zawsze usiłujcie czynić sobie nawzajem dobro. Nie czyńcie nikomu nic złego. Bądźmy życzliwi, nie czyńmy złośliwości ale dobro. Miłość nieprzyjaciół – czynić dobrze tym którzy nas nienawidzą, nadstawiać drugi policzek, dać każdemu kto cię prosi. Bez pomocy Ducha św. nie jesteśmy w stanie tego uczynić. Same dobre uczynki nie wystarczą, żeby być dobrym, musimy wyzbyć się pychy. Święty Franciszek – na życzliwość Boga – radował się w swoim sercu, „Bóg jest najwyższym dobrem” i wzywał braci do wdzięczności wobec tak wielkiej, bezinteresownej miłości Boga. Święty Franciszek widząc, że ludzie nie odpowiadają na miłość Boga - głosił „miłość nie jest kochana”. Sam stosował radykalne ubóstwo, był życzliwy wobec braci, gotowy do pomagania i służenia. Szczególną życzliwość i troskliwość wykazywał wobec chorych i błądzących. Franciszek gotów był oddać wszystko by zaspokoić potrzebującego, był pokorny, życzliwy, dobry wobec innych, nie osądzał, był pogodny.  Swoim braciom zalecał, by nie gardzili nikim i nie sądzili ludzi żyjących inaczej. Rozważając te owoce Ducha Świętego, weźmy sobie do serca napomnienie św. Pawła w liście do Galatów: „ W czynieniu dobrze nie ustawajmy, bo gdy pora nadejdzie, będziemy zbierać plony, o ile w pracy nie ustaniemy. A zatem, dopóki mamy czas, czyńmy dobrze wszystkim, a zwłaszcza naszym braciom w wierze”.                             

Cichość i pokora, to kolejne owoce Ducha św. Człowiek czysty, prosty, ubogi panuje nad złością i nie używa przemocy, jest przeciwieństwem arogancji. Pan Jezus był cichy i pokorny sercem. Wszelkie przejawy gniewu i wrogości wobec drugiego człowieka są oznaką słabości. Nie odpowiadać przemocą na przemoc. Trudności jakie nas spotykają możemy pokonać, gdy będziemy cisi i pokorni. Panowanie nad sobą wobec obelg, być opanowanym
i spokojnym, tzn. być pokornym i cichym. Cichość – owoc procesu przeobrażania i pracy nad sobą. Pan Jezus okazuje wielkie miłosierdzie wobec grzeszników, na krzyżu przebacza dobremu łotrowi. Pan Bóg  potrzebuje „synów dobroci i łagodności”. Cichość chroni człowieka od stosowania siły i przemocy w relacjach z bliźnimi, ale sama, bez walki, nie jest zdolna pokonać miłości własnej i egoizmu. Do tego potrzebne jest wsparcie Ducha Św. - czyli jego owocu - cichości. Święty Franciszek Salezy, swoją łagodnością, skromnością
i pokorą nawrócił bardzo dużo wiernych. Człowiek pokorny, to człowiek  trzeźwy, rozsądny, przyzwoity, gościnny, uprzejmy, opanowany, nie chciwy na grosz, łagodny. Cichość, skromność i łagodność są bardzo przydatne w obcowaniu z ludźmi.  Niech mnie nienawidzą, byle by mnie się bali. Pan Jezus miał wiele wyrozumiałości i miłosierdzia wobec grzeszników. Napomnienie źle postępującego brata, najpierw w cztery oczy. Jeśli brat nie posłucha wówczas zgłaszamy to przełożonemu. Napomnienie braterskie ma na celu pouczenie, aby brat się poprawił i odstąpił od czynienia zła. Święty Franciszek napomina braci aby byli wierni swojemu powołaniu, ponadto aby byli cisi, skromni, pokorni i łagodni. Odnośnie cichości i łagodności św. Franciszek radzi „Bracia niech będą cisi, spokojni
i skromni, łagodni i pokorni, rozmawiając ze wszystkimi, jak należy”.

Cierpliwość – spokojne podejście do przykrych zdarzeń. Odroczony gniew – odważne przeciwstawienie się złu. Jako ludzie jesteśmy różni, jedni są bardziej cierpliwi – inni mniej. Cierpliwość, to towar deficytowy. Jeśli wszystko idzie po naszej myśli, cierpliwość przychodzi nam łatwo. Prawdziwy sprawdzian naszej  cierpliwości przechodzimy wtedy, gdy nasze prawa zostają w jakiś sposób naruszone. Wtedy gdy mamy rację walczymy o swoje zdanie (swoją rację). Cierpliwość wskazuje na naszą ufność do Boga, Jego wszechmocy i miłości. Cierpliwość to dar samego Boga, Bóg jest cierpliwy dla grzeszników. Nasza cierpliwość jest rozwijana i wzmacniana, gdy pokładamy ufność w doskonały plan Boży, jego odpowiedniego na wszystko czasie, nawet gdy spotykamy ludzi, którzy knują złe zamiary. Zdobywanie cierpliwości jest rzeczą trudną, możemy to osiągnąć przy współpracy z łaską Bożą.
Z modlitwą w parze musi iść nasz wysiłek. Cierpliwość jest wytrwałością w nadziei. Człowiek cierpliwy :  stara się pokonywać trudności, które go spotykają, znosi cierpienie, które go dotknie oraz poprawia kontrolę nad samym sobą i znosi przeróżne przykrości, które go spotykają, nie narzeka i nie użala się na swoje kłopoty i problemy. Cierpliwość uczy nas  darować urazy i każe nam wytrwale prosić o przebaczenie, gdy sami zawinimy.  

W następnych dniach odmówiliśmy jutrznię i nieszpory. Odśpiewaliśmy godzinki
o Niepokalanym Poczęciu NMP i ku czci św. Franciszka. Odmawialiśmy Anioł Pański
i   Koronkę do Bożego Miłosierdzia. Uczestniczyliśmy w adoracji Najświętszego Sakramentu i nabożeństwie pokutnym.  Podczas przerw można było zaopatrzyć się w materiały formacyjne. Odbyło się również spotkanie braterskie przy cieście, kawie i herbacie, podczas którego były śpiewy i dzielenie się swoim doświadczeniem życia wiarą we wspólnocie FZŚ. Ostatniego dnia, po obiedzie, br. Andrzej Mańczak OFM Cap., pobłogosławił nas wszystkich  i rozjechaliśmy się do naszych domów, napełnieni Słowem Bożym. 

 

  s. Wanda Boguniewicz  OFS
          Sekretarz Regionu

   

 

 

Koszalin 10.08.2021r.

Klasztor OO Franciszkanów
Ul. Franciszkańska 1
75-253 Koszalin

 

Jubileusz 800 – lecie powstania FZŚ w Koszalinie

Główna uroczystość obchodu jubileuszu 800 – lecie powstania III Zakonu św. Franciszka, odbyła się w Częstochowie w dniach 23 – 24 lipca b.r. Delegacja wspólnoty miejscowej w Koszalinie wzięła udział w tym narodowym spotkaniu. Ze wspólnoty Koszalin udział wzięli br. Marian Olender OFS przełożony, br. Zbigniew Pirogowicz OFS, oraz asystent lokalny i regionalny O. Witold Regulski OFM Conv.

Uroczyste obchody Jubileuszu 800 – lecie powstania III Zakonu we wspólnocie miejscowej w Koszalinie odbyły się w łączności z odpustem w święto Matki Bożej Anielskiej w poniedziałek 02 sierpnia. O godzinie 11.20 Wspólnota miejscowa zgromadziła się na wspólnej modlitwie ku czci siedmiu Radości Najświętszej Maryi Panny. Następnie przy licznie zgromadzonych wiernych o godzinie 12.00 Uczestniczyliśmy w uroczystej Mszy świętej dziękczynnej za 800 lat istnienia III Zakonu św. Franciszka, której przewodniczył O. Witold Regulski OFM Conv Asystent lokalny i regionalny. W koncelebrze udział wziął O. Zenon Garus OFM Conv oraz O. Diakon. Karol Rzeźnicki OFS Conv i br. kleryk Wojciech Szutowicz OFS Conv.

Homilię wygłosił O. Witold Regulski OFM Conv, w której obszernie przypomniał historię Reguł III Zakonu, i dar odpustu Matki Bożej Anielskiej Porcjunkuli, uproszony przez św. Franciszka dla wiernych u papieża Honoriusza III. Moment o tyle ważny, że Porcjunkula stała się też kolebką Zakonu Braci Mniejszych, który rozprzestrzenił się na cały świat; „Dlatego, wszyscy synowie, uważajcie to miejsce mieszkania Boga za godne czci i tutaj z całego serca uwielbiajcie Pana i dziękujcie Mu”. (1Cel rozdz. 7.106,7) mówił św. Franciszek. Kaznodzieja podkreślił także wartość powstania III zakonu i wpływ tych wspólnot na współczesne dzieje Kościoła. Po uroczystej Mszy św. odczytany został List do Wiernych św. Franciszka redakcja druga oraz odmówiona litania do św. Franciszka.

Na zakończenie w celu uzyskania odpustu zupełnego zostały odmówione modlitwy zatwierdzone przez Kościół, błogosławieństwo relikwiami św. Franciszka i uczczenie relikwii zakończyło naszą uroczystość.

Przełożony FZŚ w Koszalinie

Br. Marian Olender OFS

Pokój i Dobro!

 

Uroczystość 800 lecia istnienia FZŚ i jubileusz 60 lecia powstania
Wspólnoty  FZŚ przy parafii p.w. św. Józefa w Stargardzie

Dnia 19 września 2021r. Wspólnota Miejscowa FZŚ w Stargardzie, przy parafii pw. św. Józefa przeżywała uroczystość 800 lecia istnienia FZŚ i jubileusz 60 lecia powstania Wspólnoty miejscowej FZŚ. Główne uroczystości odbyły się w Kościele św. Jana Chrzciciela, w którym posługują Księża Chrystusowscy.

Na jubileusz przybyli czcigodni ojcowie:  o. Arkadiusz Mirosław Czaja OFM., Asystent Narodowy FZŚ, o. Witold Regulski OFMConv. i o. Andrzej Mańczak OFMCap., Asystenci Regionalni FZŚ.

Zaszczycili nas swoją obecnością: s. Eugenia Gardzińska OFS, Przełożona Regionu Szczecińskiego FZŚ z br. Ryszardem  Gardzińskim OFS,  radnym regionalnym FZŚ  i przedstawiciele wspólnot FZŚ, a także  w uroczystości brali udział zaproszeni, najbliżsi z naszych  rodzin i parafianie oraz proboszcz tutejszej parafii ks. Krzysztof Wąchała, który przywitał wszystkich serdecznie.

Mszy św. przewodniczył Asystent Regionalny FZŚ o. Witold Regulski OFMConv.
w koncelebrze z o. Andrzejem Mańczakiem OFMCap oraz z o. Arkadiuszem Czają OFM, Asystentem Narodowym FZŚ, który wygłosił homilię dla wszystkich uczestników tej uroczystości. 

W służbie liturgicznej uczestniczyli przedstawiciele „Bractwa  św. Józefa”.

Po komunii św. został poświęcony po renowacji obraz św. Franciszka, a także ufundowany przez Wspólnotę FZŚ sztandar. Wspólnota przekazała w darze dla parafii ornat. Na tę uroczystość franciszkanie świeccy przybyli w chustach przygotowanych na jubileusz 800 lecia FZŚ.

Po Mszy św. zostały rozdane parafianom i przybyłym gościom przygotowane na tę uroczstość okolicznościowe obrazki. Przy głównym ołtarzu zostało wykonane pamiątkowe zdjęcie.

Następnie wszyscy udaliśmy się na obiad, który został przygotowany w barze w centrum miasta Stargardu. Był to czas dawania świadectwa. Wzbudzaliśmy pozytywne zainteresowanie, a szczególnie ojcowie franciszkanie w swoich habitach, a my swoimi chustami przypominaliśmy o 800 leciu istnienia FZŚ.

Obiad rozpoczęliśmy modlitwą poprowadzoną przez o. Arkadiusza,  do   której przyłączyli  się przypadkowo przebywające osoby na posiłku.

Po obiedzie udaliśmy się do parafialnej „piwnicy duchowej”, w której było przygotowane spotkanie braterskie. Na tę okoliczność została przygotowana księga pamiątkowa, w której dokonane zostały wpisy.

Na zakończenie spotkania Asystent Narodowy FZŚ o. Arkadiusz Czaja OFM. wraz z ojcami udzielili wszystkim Apostolskiego błogosławieństwa.

Do wszystkich uczestników tej uroczystości zwróciła się również Przełożona Regionalna FZŚ s. Eugenia Gardzińska, która czcigodnemu proboszczowi ks. Krzysztofowi Wąchała, opiekunowi wspólnoty FZŚ ks. Adamowi Kubiak, siostrom i braciom w świętym Franciszku z Asyżu, w tym szczególnym czasie przeżywania jubileuszu 800 lecia rocznicy istnienia FZŚ oraz 60 lecia powstania naszej Wspólnoty, życzyła, aby Pan Bóg obdarzył nas obfitością Jego błogosławieństwa i ożywiał wszelkie relacje między siostrami i braćmi nadając im charakter braterskiej miłości w duchu Ewangelii. Życzyła, także, aby Jezus Chrystus udzielał głębokiej wiary, która się nie kończy, lecz pozwala stawać się darem dla innych i żywym źródłem nadziei i miłości na drodze do świętości.

Za duchowe przeżycia i tak liczną obecność zacnych gości podziękował proboszcz parafii ks. Krzysztof Wąchała. Do podziękowań przyłączyła się Przełożona Wspólnoty s. Irena Lachowicz z Radą FZŚ.

 

s. Irena Lachowicz OFS
Przełożona Wspólnoty FZŚ

 

 

800-lecie Franciszkańskiego Zakonu Świeckich

W niedzielę 19 września 2021 roku w Kołobrzegu przy parafii Podwyższenia Krzyża Świętego Franciszkański Zakon Świeckich świętował 800-lecie istnienia. Była to również niedziela powołaniowa do wspólnoty FZŚ. Z tej okazji o godzinie 9.30 odśpiewano godzinki do Św. O. Franciszka z Asyżu, o 10.00 odbyła się uroczysta msza św., której przewodniczył ojciec proboszcz Paweł Kaczmarski, który jest Asystentem Franciszkańskiego Zakonu Świeckich. Miała miejsce procesja z darami, podczas której ofiarowano środki na zakup obrusu franciszkańskiego na ołtarz. O. proboszcz głosił również kazania o Św. Franciszku na pozostałych Mszach św., a po każdej z nich bracia i siostry z FZŚ wygłaszali świadectwa.

Franciszkański Zakon Świeckich nazywany Trzecim Zakonem powstał w 1221 roku. Św. Franciszek nazywał go „Braćmi i Siostrami od Pokuty”. Wówczas pokorny, cierpliwy i ubogi święty starał się wyjść naprzeciw ogromnym zapotrzebowaniom Kościoła dotyczącym ludzi świeckich, którzy żyli we wspólnotach rodzinnych. Przedstawił im nową formę życia zgodną z ideałami ewangelicznymi i zaproponował, aby przyjęli ją działając w stowarzyszeniu świeckim. FZŚ, który jest oparty na regule i duchowości św. Franciszka z Asyżu stanowi zakon dla ludzi żyjących w świecie. Od braci i sióstr nie wymaga się opuszczenia dotychczasowego środowiska, rezygnacji z małżeństwa czy też zaprzestania pełnienia zadań świeckich. Starają się oni pogodzić powołanie zakonne z życiem świeckim. Umożliwiło to wielu ludziom zrealizowanie powołania franciszkańskiego.

Ojciec proboszcz w kazaniu na Eucharystii o godz. 10.00 mówił, że każdy jest wezwany i powołany przez Boga do głoszenia Dobrej Nowiny. Ewangelię można odczytać i zobaczyć w Słowie Bożym, które Bóg do nas kieruje, ale również w drugim człowieku, który swoim życiem, stylem bycia i postępowaniem świadczy o Chrystusie. Podał przykład z dzisiejszej Ewangelii gdzie uczniowie spierali się, który z nich ma być największy i najważniejszy, a Jezus dał im do zrozumienia, że mają stać się sługami, mają się ukorzyć i jeśli ktoś chce być pierwszym, niech stanie się ostatnim.

Bóg dał nam Św. Franciszka z Asyżu, jako naśladowcę Chrystusa, który 800 lat temu założył Zakon Świeckich. Biedaczyna z Asyżu pragnął być kimś, chciał zostać rycerzem, a stał się rycerzem Boga. Wcześniej gardził trędowatymi, czy w ogóle ludźmi chorymi, ubogimi, a potem ich umiłował i opiekował się nimi. Na początku wielu z tych co znali Franciszka z wcześniejszego okresu uważali, że rozum mu się pomieszał.
Ale z czasem przyłączało się do niego coraz więcej ludzi, którzy zapragnęli żyć tak jak On. Jeden z braci chciał iść z Franciszkiem, aby głosić Ewangelię. Wówczas Franciszek wziął go do pomocy trędowatym. Gdy ten zarzucił Franciszkowi, że przecież mieliśmy głosić Ewangelię, to on mu odpowiedział: „właśnie to uczyniliśmy”, bo głoszenie Ewangelii właśnie na tym polega, aby nie tylko słowem, ale także czynem to realizować. Franciszek założył Franciszkański Zakon Świeckich, aby ludzie świeccy naśladowali Zbawiciela w codziennym życiu i żyli Słowem Bożym w codziennym życiu, w rodzinach, w pracy, w szkole. Tam gdzie nie mogą dotrzeć zakonnicy, to właśnie po to są świeccy, którzy mają wnosić miłość, pokój i radość zgodnie z Ewangelią oraz przyciągać ludzi do Boga. Franciszkański Zakon Świeckich jest określany mianem tercjarzy. Ojciec proboszcz nazwał ich perłami Kościoła, ludźmi którzy wnoszą wiele dobra do życia parafii i społeczeństwa. 

Na koniec jedna z sióstr wygłosiła świadectwo. Opowiadała o swoim przystąpieniu do FZŚ. Należy do tej wspólnoty już 30 lat. Mówiła, że wcześniej uczęszczała na Msze święte, ale odczuwała taką pustkę, tęsknotę za większym włączeniem się w działalność Kościoła i wówczas ktoś zaproponował jej wstąpienie do Trzeciego Zakonu. Dzięki temu czerpie radość z tego faktu. Na koniec przełożona Franciszkańskiego Zakonu Świeckich siostra Alfreda Kamińska podziękowała asystentowi parafialnemu ojcu Pawłowi Kaczmarskiemu za to, że jest ich opiekunem, za katechezy, które dla nich prowadzi i za przygotowanie jubileuszu. Po Eucharystii bracia i siostry z tej wspólnoty udali się na spotkanie do salki
w domu parafialnym, na którym było obecnych około 40 osób, w tym s. Emilia z Dźwirzyna, która jest lekarzem w kołobrzeskim Hospicjum i br. Tomasz Ciesielski, który wyjeżdża do Belgii i będzie tam pracował na rzecz bezdomnych; członkowie FZŚ i sympatycy. Był tort urodzinowy z napisem 800-lecie Franciszkańskiego Zakonu Świeckich i poczęstunek. O. proboszcz wygłosił katechezę, a na koniec udzielił Bożego błogosławieństwa dla wszystkich uczestników tak ważnej uroczystości jakim jest 800 – lecie istnienia FZŚ.

Daniel Grajczak

 

 

 

___________________________________________________________________

X KAPITUŁA REGIONALNA

FRANCISZKAŃSKIEGO ZAKONU ŚWIECKICH

W dniach 18-19 czerwca 2021 r. w Ośrodku Caritas w Ostrowcu koło Wałcza, odbyła się X Kapituła sprawozdawczo – wyborcza  Regionu Szczecińskiego FZŚ.

Zebraniu wyborczemu przewodniczyła s. Joanna Berłowska OFS, Delegat Przełożonej Narodowej FZŚ wraz z o. Arkadiuszem Czają OFM, Asystentem Narodowym FZŚ oraz o. Andrzej Mańczak OFMCap, Asystent Regionalny FZŚ.

Dnia 18 czerwca w piątek br. o  godz. 15.00  Koronką  do   Bożego  Miłosierdzia rozpoczęła  się dwudniowa X  Kapituła  Sprawozdawczo – Wyborcza  Regionu Szczecińskiego. W czasie rozpoczynającej się Kapituły wszystkich serdecznie przywitała s. Eugenia Gardzińska OFS, Delegat Przełożonego Regionalnego. Grono  franciszkanów świeckich tworzyli:  rada regionalna oraz  Delegaci z 16  wspólnot  Regionu Szczecińskiego FZŚ.
Podczas Kapituły odbyła się o godzinie 17.00 uroczysta Msza Święta w intencji Delegatów Kapituły i za błogosławiony przebieg Kapituły za wstawiennictwem Bł. Anieli Salawy, której  relikwie towarzyszyły nam  przez całą Kapitułę wyborczą. Mszy św. przewodniczył O.  Andrzej  Mańczak  OFMCap., Asystent Regionu  Szczecińskiego  FZŚ. 

Po  Mszy  Św. wszyscy uczestnicy zgromadzili się w sali konferencyjnej. Po powitaniach  nastąpiło oficjalne otwarcie X Kapituły Regionalnej przez s. Joannę Berłowską OFS i wówczas rozpoczęła się sesja wstępna obrad Kapituły, w tym zostały utworzone Komisje, które pracowały podczas Kapituły.

Następnie w Sali  obrad odbyła  się  sesja sprawozdawcza Kapituły, na której  zostały przedstawione sprawozdania za trzyletni okres działalności Rady Regionalnej oraz Finansowe. Przewodnicząca Kapituły s. Joanna Berłowska OFS podziękowała za  przedstawienie  sprawozdań, które zostały przyjęte.  Dzień   zakończono  Apelem Jasnogórskim.
Następnego  dnia  Kapituła rozpoczęła  się uroczystą  Mszą Świętą  Koncelebrowaną o godz. 7.30 połączoną z Jutrznią w kaplicy Ośrodka Caritas. Eucharystii przewodniczył i słowo Boże wygłosił O. Arkadiusz Czaja OFM, Asystent Narodowy  FZŚ. Wraz z O. Arkadiuszem Czają OFM, Asystentem Narodowym FZŚ  Mszę Świętą sprawował  O.  Andrzej Mańczak OFMCap, Asystent Regionalny FZŚ.

W homilii  o. Arkadiusz nawiązał  do  wyborów  Rady Regionu tak ważnego momentu Regionu Szczecińskiego FZŚ w przededniu nowego  trzech-lecia działalności rady. Wskazał m.in. że, naśladować  św. Franciszka to zjednoczyć się z Jezusem, otworzyć się na Jego łaskę, by w posłuszeństwie dążyć do osiągnięcia założonego celu, mówił to zwłaszcza w  odniesieniu do wyborów nowej Rady Regionu FZŚ.      

W godzinach przedpołudniowych odbyła się sesja wyborcza, podczas której wybrano Radę Regionalną FZŚ na trzyletnią kadencję w składzie: s. Eugenia Gardzińska, przełożona, s. Irena Lacowicz, zastępca przełożonej. s. Wanda Boguniewicz, s. Danuta Zacharewicz, s. Halina Balcer, br. Ignacy Żytkowski i br. Ryszard Gardziński.

Po zakończeniu głosowania  przewodnicząca  Kapituły s. Joanna  Berłowska OFS podziękowała   Panu Bogu  za   pomoc  w   przeprowadzeniu   wyborów,  po   czym modlitwą z Rytuału modlono się za nowo wybraną Radę Regionu, którzy następnie zostali zaprzysiężeni.

Komisja  Wnioskowa  nie  ustaliła   żadnego   wniosku   ponieważ  Delegaci Kapituły żadnego wniosku nie podali.

Na zakończenie  Kapituły   przewodnicząca  Siostra  Joanna Berłowska  OFS  podziękowała  za ten błogosławiony czas Kapituły sprawozdawczo - wyborczej, oraz  wszystkim uczestnikom Kapituły życzyła, aby dobry Bóg każdego dnia nam błogosławił i był źródłem obfitych łask, wielką  radością i głębokim pokojem, a miłość, którą niósł  św. Franciszek do Boga i ludzi była także i dla nas wzorem, abyśmy umieli odczytywać dar swojego powołania na naszej uświęcającej nas drodze do Boga w naszym życiu. W tej części spotkania, także s. Eugenia  Gardzińska  OFS Przełożona Regionu z całego serca  podziękowała wszystkim Delegatom, za  zaufanie mówiąc, że  z  Bożą pomocą  i  całą Radą Regionu  FZŚ   będą   się  starać jak najlepiej służyć i czynić  dobro  względem  braci  i  sióstr  we wspólnotach miejscowych  FZŚ.    

Ojciec Arkadiusz Czaja OFM  jeszcze  raz wskazał  na  zobowiązania  nowej Rady, po czym Ojcowie udzielili Bożego błogosławieństwa wszystkim uczestnikom  Kapituły Wyborczej.

Ostatecznie nowa Rada Regionu ukonstytuowała się na pierwszym spotkaniu Rady w Ośrodku Caritas w Ostrowcu koło Wałcza dnia 19.06.2022 r      

• s. Eugenia Gardzińska - przełożona regionalna - Wałcz
• s. Irena Lachowicz - zastępca przełożonej regionalnej - Stargard
• s. Wanda Boguniewicz - sekretarz regionalny - Wałcz
• s. Danuta Zacharewicz - skarbnik regionalny - Koszalin
• s. Halina Balcer - radna regionalna ds. formacji   regionu - Police     
• br. Ignacy Żytkowski - radny regionalny ds. MF, RF i Internetu - Gorzów Wlkp.
• br. Ryszard Gardziński - radny regionalny ds. kolportażu materiałów - Wałcz

 

Wszyscy  członkowie, którzy  zostali  wybrani  na  Kapitule do Rady Regionu FZŚ w duchu franciszkańskiej pokory i posłuszeństwa wybór ten przyjęli.

s. Wanda Boguniewicz OFS
 Sekretarz Rady Regionalnej FZŚ

 

 

Plan Spotkań Rady Regionu Szczecińskiego Franciszkańskiego Zakonu Świeckich ze  Wspólnotami Miejscowymi 2021 r.

 

Plan Spotkań Rady Regionu Szczecińskiego Franciszkańskiego Zakonu Świeckich w  roku 2020 dla Wspólnot Miejscowych

 

Rekolekcje Regionu Szczecińskiego FZŚ w Domu Rekolekcyjnym dla Dzieci i Młodzieży pw. Aniołów Stróżów w Kołobrzegu w dniach 08-10.03.2019 r.

W rekolekcjach uczestniczyło 48 członków z 14 Wspólnot FZŚ: Darłowa, Kołobrzegu Koszalina, Lipki, Miastka, Polic, Słupska, Stargardu, Szczecina Najświętszego Serca Pana Jezusa, Szczecina Św. Andrzeja Boboli, Szczecina Matki Bożej Jasnogórskiej, Trzcianki Matki Bożej Saletyńskiej, Trzcianki Jana Chrzciciela i z Wałcza. MOTTO REKOLEKCJI „UWIERZYLIŚMY MIŁOŚCI, KTÓRĄ BÓG MA KU NAM”. Rekolekcje głosił Ojciec Gabriel Kudzia OFM. Tematem przewodnim rekolekcji była „Miłość”.

Święty Jan głosił: „O Boże, Ty jesteś miłością spraw, abym poznał i uwierzył Twojej miłości”.

Bóg jest miłością, prawdą, pięknem, dobrem, jest czymś czego człowiek pragnie i szuka. Miłość zawiera wszystkie największe wartości. Miłość w Bogu stanowi wieczny akt jego woli. Miłość to żyć dla innych, czynić dobro i rozszerzać się na innych. Bóg jest jednym i najwyższym dobrem, jedynym prawdziwym dobrem. Święta i nieskończona miłość, jaką Bóg ma ku sobie nie ma nic wspólnego z egoizmem. Bóg wolny jest od cienia egoizmu. Chce rozlewać swoją miłość dla nas, dla świata. Stworzył świat i wszechświat, całą przyrodę i zwierzęta, nam to wszystko dał. Pan Bóg miłuje nas miłością darmową, ale od nas oczekuje chwały i dziękczynienia. Pan Bóg daje nam życie, udziela łaski i szczęścia wiecznego. Wszystko co mamy dostaliśmy od Boga. Człowiek istnieje dlatego, że Bóg go stworzył, a człowiek powinien Boga chwalić i być mu wdzięcznym za jego miłość. Pan Bóg ukochał człowieka miłością odwieczną, dlatego zachował dla nas łaskawość. Bóg nas miłuje miłością wieczną, nieskończoną. Czeka na człowieka, który zrozumie jego miłość i może wrócić. Bóg miłuje człowieka, kiedy go pociesza, ale czasami nas karci, doświadcza nas cierpieniem, zsyła na człowieka doświadczenia i kary. Człowiek zawsze otoczony jest miłością Bożą. Bóg tych, których miłuje doświadcza więcej. Miłość Boża jest nieogarniona. Kiedy miłość Boża opanuje człowieka widzimy jego dynamizm. Wówczas człowiek chce szukać nowych sposobów podobania się Bogu, by dowieść Mu swojej wierności i pracować dla Jego chwały. Święci mieli taką świadomość, że dla drugiego człowieka dawali z siebie wszystko, wszystkie swoje siły poświęcali drugiemu człowiekowi dla chwały Bożej. Miłość silna i potężna jest darem Ducha Świętego. On rozpromienia nasze dusze, daje nam siłę. Dusze rozpalone miłością Bożą mogą znosić wiele ofiar, aby ogień miłości Boga był jeszcze większy. Jak się kogoś kocha to się robi wszystko, aby pokazać swoją miłość, wówczas zapominamy o sobie. To, że doświadczamy trudów, chorób itd. To jest dla naszego oczyszczenia, to jest płomień Ducha Świętego. Największym wzorem miłości człowieka do Boga jest Matka Najświętsza. Ona stała pod krzyżem, gdy umierał Jej Syn Jezus Chrystus. Matka Pana Jezusa z pokorą przyjęła, ten i z pokorą go przeżywała, aby wysłużyć łaskę dla nas. Matka Najświętsza posiadała najodważniejszą miłość, bez narzekania złożyła Swego Jedynego Syna w ofierze za zbawienie świata. U stóp Krzyża, przy Maryi, którą miłość i cierpienie uczyniły Królową męczenników, można zrozumieć, czym jest moc miłości.

Pan Jezus dał nam przykazanie miłości Boga i bliźniego, które brzmi: będziesz miłował Pana Boga swego z całego serca twego, z całej duszy twojej, ze wszystkich sił twoich, ze wszystkiej myśli twojej, a bliźniego swego jak siebie samego”. Kto ma w swoim sercu i umyśle przykazania i je zachowuje, ten miłuje Boga. Wypełnianie przykazań jest wypełnianiem woli Bożej. Pełnienie woli Bożej - to jest miłość teologalna. Z naszej strony chodzi o obiektywną potrzebę miłości Boga. Powinniśmy odróżniać, co jest wolą Bożą a co jest wolą naszą. Człowiek powinien wypełniać wolę Bożą. Aby wola Boża była zawarta w woli naszej, tj. dusza pragnie tylko tego co pragnie Bóg. Żeby pełnić Wolę Bożą trzeba ją znać. Dążymy do poznania woli Bożej i wtedy stajemy się jej wierni. Pełnimy Wolę Bożą wypełniając swoje obowiązki zgodnie z nią. Wola Boża jest najważniejsza.

Miłość teologalna jest autentyczna. Miłość Boża nie opiera się na uczuciach. Uczucia cechują ludzi w rodzinie, pomiędzy rodzicami, dziećmi i krewnymi. Uczucia są dobre jeżeli są zgodne z wolą Bożą. Dobre są również wówczas, kiedy Bóg jest na pierwszym miejscu. Przekształcenie wszystkich więzi uczuciowych w miłość teologalną jest możliwe. Miłość do krewnych i innych osób, nie może przesłonić nam miłości do Pana Boga i nie możemy zapominać o Panu Bogu. Jeżeli będziemy stawiać Pana Boga na pierwszym miejscu i dziękować mu za wszystko co nas spotyka. Nie będziemy mieli do Pana Boga pretensji, bo każde doświadczenie zbliża nas do Niego. Franciszkanie powinni mieć świadomość, że wzrastanie w miłości Bożej to proces ciągłego rozwoju, dochodzenia do doskonałości. Najważniejszą sprawą jest postępowanie wg woli Bożej. Jest to: - solidne i dokładne wypełnianie obowiązków zawodowych, rodzinnych i franciszkańskich; - jeżeli we Wspólnocie zostaliśmy wybrani do pełnienia jakiejś funkcji, winniśmy się z tego dobrze wywiązywać; - okazywanie pobożności poprzez uczestniczenie we Mszy Świętej, odmawianie Liturgii Godzin oraz uczestniczenie w innych modlitwach i nabożeństwach; - pragnienia świętości. jeżeli to pragnienie nie jest zaspokojone, to jest jeszcze sporo do zrobienia; - poświęcanie się na chwałę Bożą poprzez służenie braciom i siostrom. Miłość Panu Bogu okazujemy najpierw poprzez małe sprawy, ale z czasem dochodzimy do wielkich spraw – w miarę swoich możliwości.

„Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego”. Pan Bóg dał człowiekowi ziemię, aby nad nią panował, stworzył świat , który ma służyć człowiekowi, ale człowiek powinien również szanować przyrodę. Każdy człowiek jest istotą świadomą, odpowiedzialną i wolną.

Człowiek ma prawo do pełni prawdy i poszanowania wolności. Drugiego człowieka trzeba traktować na równi ze sobą i jego dobro trzeba mieć na uwadze. Nie wolno wykorzystywać drugiego człowieka dla swojego dobra. Służenie drugiemu jest istotą życia każdego człowieka. Jesteśmy braćmi i siostrami. Miłość Boga i bliźniego pozwala przezwyciężać wszystkie kryzysy, i te rodzinne i we wspólnocie.

Święty Franciszek pisał o potrzebie miłości bliźniego „błogosławiony człowiek, który znosi swego bliźniego z jego ułomnościami jak siebie samego”. Miłością należy ogarnąć ludzi grzeszących. Nikogo nie należy odpychać i nikim pogardzać. Miłość wyraża się nie w słowie lecz w czynie i postępowaniu. Według prawa Mojżeszowego bliźnim był tylko Żyd. Pan Jezus uczy nas, że bliźnim jest każdy człowiek, który jest w potrzebie, a tym bardziej kiedy prosi o pomoc, bez względu na poglądy i zapatrywania. Wzorem miłości jest Jezus Chrystus, który z miłości dla nas umarł na krzyżu. Czym się brzydzisz nie czyń tego bliźniemu. Wszystko co byście chcieli, aby ludzie wam czynili i wy czyńcie bliźnim. Dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą, błogosławcie tym, którzy was oczerniają, módlcie się za tych, którzy was rozczarowują. Duch ewangeliczny wymaga, aby dobrze czynić wszystkim. Czynienie dobra wymaga heroizmu. Szkołą miłości bliźniego jest rodzina, w której dzieci uczą się dzielić. Dobra miłość macierzyńska stawia wymagania. Miłość musi wyjść poza próg domu rodzinnego, pomagamy sąsiadom oraz potrzebującym. Trzeba mieć wrażliwość serca, aby wyczuć i odgadnąć potrzebę bliźniego. Miłość wymaga służby. Należy kochać w sposób dojrzały i odpowiedzialny. Nie ma większego szczęścia jak być kochanym i kochać. Prawdziwa miłość potrafi stawiać wymagania i warunki i nie boi się buntu. Miłość powinna przynosić owoce (przypowieść o figowcu, który przez trzy lata nie dawał owoców). Franciszkanie Świeccy miłość bliźniego wyrażają poprzez: obecność na zebraniach, płacenie składek, dzielenie się dobrami, nawiedzanie chorych współbraci, podejmowanie zadań zleconych przez Radę, czy przyjęcie funkcji w Radzie i wierne wypełnianie zadań.

Podczas rekolekcji każdego dnia uczestniczyliśmy we Mszy Świętej, w Adoracji Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie, odmawianiu Jutrzni, Nieszporów, w śpiewaniu Godzinek o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny. Odmawialiśmy Koronkę do Bożego Miłosierdzia i Drogę Krzyżową. Można było zaopatrzyć się w materiały formacyjne FZŚ. Byliśmy na spacerze nad brzegiem morza, by pooddychać świeżym powietrzem oraz budować więź braterską między sobą. Odbyło się również spotkanie braterskie przy serniku, rogalach, kawie i herbacie. Dzień kończyliśmy Apelem Jasnogórskim, aby oddać Matce Bożej cześć.

W czasie spotkana braterskiego s. Eugenia Gardzińska podziękowała w imieniu wszystkich uczestników rekolekcji naszemu rekolekcjoniście, Ojcu Gabrielowi Kudzie OFM za owoce poznawania naszej świętej drogi oraz w odnowieniu posłuszeństwa wobec Słowa Bożego, które uczy nas jak przeżywać moc Eucharystii, by była naszym codziennym chlebem i źródłem jedności braterskiej w naszym życiu rodzinnym i wspólnotowym za umocnienie nas świętym Słowem Bożym i za budowanie duchowego domu w naszych sercach. Spotkanie zostało zakończone Bożym błogosławieństwem udzielonym przez Ojca Gabriela Kudzię OFM, abyśmy z Bogiem mogli się rozjechać do naszych rodzin.

s. Wanda Boguniewicz OFS

Plan spotkań Rady Regionu z Wspólnotami Miejscowymi w 2019 r.

 

Rekolekcje Regionu Szczecińskiego FZŚ w Domu Rekolekcyjnym w Ostrowcu

W dniach 21-23 września 2018 r. w malowniczym leśnym zakątku nad jeziorem odbyły się kolejne rekolekcje franciszkańskie Regionu Szczecińskiego FZŚ. Tym razem mottem kierowanych do nas nauk były „Święte umiejętności św. Franciszka”, które prowadził Ojciec Andrzej Romanowski OFMCap, Asystent Narodowy FZŚ. Rekolekcjonista, Ojciec Andrzej, na początku Mszy św. zachęcał także i nas, abyśmy i my prosili Ducha Świętego o święte umiejętności św. Franciszka, gdyż one również powinny być naszymi.

Jedną z nich jest tęsknota za Bogiem, która jest podstawą naszego rozwoju duchowego. Dusza człowieka została stworzona do miłości, w niej jest pełnia życia. Jednak po grzechu pierworodnym i opuszczeniu raju stała się szpetna. Jeśli człowiek nie kocha, to wszędzie będzie mu źle. Jedynie łaska Boża sprawia, że zaczyna tęsknić za Miłością. Sam z siebie nie jest w stanie rozwinąć tej tęsknoty, ponadto różne rozproszenia gaszą ją, odrywają od niej. Święty Franciszek poszedł za nią i stała się ona dla niego mocą łaski Bożej. Jeśli człowiek rozwija tęsknotę za Bogiem, to Bóg będzie napełniał jego serce. Należy się otworzyć na tę łaskę, oddając Mu swoje serce.

Drugą świętą umiejętnością św. Franciszka jest spojrzenie wiary, które pokonuje wszystkie trudności. Ta umiejętność wyraża się w tym, aby pośród cierpienia patrzeć na Boga i nie poddawać się, nawet w chwili męczeńskiej śmierci. Wielkie cierpienie bowiem zapewnia zjednoczenie z Bogiem, a człowiek zjednoczony z Bogiem pokonuje wszelkie trudności. W życiu św. Franciszka umiejętność ta miała wyraz w znoszeniu prześladowania od ludzi. Święty umiał je pokonać i dzięki temu zjednywał ku sobie innych miłością.

Kolejna święta umiejętność to przezwyciężanie się dla miłości Bożej. Oczywistym jej przykładem w życiu św. Franciszka było pocałowanie trędowatego, którym okazał się sam Chrystus. Owocem tej umiejętności jest wewnętrzna przemiana życia. Święty Franciszek czuł wezwanie pójścia za Bogiem drogą pokuty, jednak odczuwał lęk, z którym długo się zmagał. Po modlitwie o uwolnienie z tego lęku został wzmocniony przez Ducha Świętego i mógł przezwyciężyć swoje lęki. Wniosek nasuwa się taki, że modlitwa, prawdziwa pobożność, przezwyciężanie się dla miłości Bożej prowadzą do przemiany.

Ostatnią świętą umiejętnością, o której mówił ojciec Andrzej, jest moc Bożego błogosławieństwa, która chroni nas przed nienawiścią. Święty Franciszek musiał znosić prześladowanie Ojca, który go przeklinał. Moc przekleństwa jest niszcząca, ale moc błogosławieństwa jest większa. Nie należy boleć nad doznaną krzywdą, ale dla miłości Bożej błogosławić tych, którzy nas krzywdzą. Wówczas jesteśmy wolni od doznanej krzywdy, w ten sposób przeszkody w miłości, którymi są gniew i zdenerwowanie, są zniwelowane.

Oprócz nauk rekolekcyjnych Ojciec Andrzej kierował do nas słowo Boże w kazaniach podczas każdej Mszy św., którą w czasie rekolekcji przeżywaliśmy, w tym jedną w Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Skrzatuszu, gdzie uczestniczyliśmy również w nabożeństwie Drogi Krzyżowej. Mszom Świętym każdego dnia towarzyszyły modlitwy brewiarzowe Jutrznia i Nieszpory, uczestniczyliśmy w śpiewaniu Godzinek o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny. Ponadto była możliwość skorzystania z Sakramentu pokuty. W sobotnie popołudnie czas modlitwy wypełniła wspólna Adoracja Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie i Koronka do Miłosierdzia Bożego. Rekolekcje to także czas na poznanie się członków poszczególnych wspólnot miejscowych, wymianę doświadczeń, nawiązanie bliższych relacji, stąd w programie nie zabrakło przerwy na kawę, spacer, czy zapoznanie się z materiałami formacyjnymi, które umożliwią głębsze poznanie charyzmatu św. Franciszka.

Dziękujemy Panu Bogu za ten czas przeżywania tych Świętych Rekolekcji ponieważ były dla nas czasem umocnienia oraz pogłębienia naszej wiary i miłości, a także wewnętrznej Bożej duchowej przemiany w naszych sercach.

s. Grażyna Szot OFS

NIEKTÓRE WSKAZANIA Z PLANU PRACY NA ROK 2018

Rekolekcje Regionu Szczecińskiego Franciszkańskiego Zakonu Świeckich

Jesienne rekolekcje Regionu Szczecińskiego odbyły się w dniach 13-15 października 2017 roku w Domu Rekolekcyjnym dla Dzieci i Młodzieży pw. Aniołów Stróżów w Kołobrzegu. Hasłem Rekolekcji „IDŹCIE I GŁOŚCIE MIŁOŚĆ I MIŁOSIERDZIE FRANCISZKAŃSKIE” rozpoczęliśmy naszą braterską wspólną drogę. Udział w nich wzięło 43 członków ze Wspólnot Miejscowych FZŚ. Rekolekcje prowadził O. Nikodem Sobczyński OFM, Asystent Narodowy FZŚ w Polsce.

Każdego dnia uczestniczyliśmy we Mszy św., po której adorowaliśmy Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie. Również wszyscy otworzyliśmy nasze serca na odmówienie wspólnie innych ważnych modlitw: modlitwę brewiarzową, Jutrznię, Nieszpory, Godzinki o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny, była też możliwość skorzystania z Sakramentu pokuty. Nie zabrakło wspólnego spaceru nad morzem, który zakończyliśmy modląc się Koronką do Miłosierdzia Bożego o pokój w Polsce i na świecie. Franciszkańską Koronkę do siedmiu radości Najświętszej Maryi Panny oraz Godzinki ku czci Św. Franciszka odmówione zostały przy figurce Matki Bożej mieszczącej się tuż przy Domu Rekolekcyjnym.

Podczas rekolekcji była możliwość zakupienia wydawnictw franciszkańskich, a w sobotni wieczór po kolacji był czas na integrację, wzajemne poznanie się, kiedy to poszczególni przedstawiciele w krótkich słowach zaprezentowali swoje wspólnoty dzieląc się doświadczeniami w funkcjonowaniu swoich Wspólnot FZŚ.

Jak powiedział o. Sobczyński podczas konferencji, święty czas rekolekcji został nam dany, abyśmy zastanowili się nad naszą relacją z Bogiem. Bóg powołał nas z miłości, a skoro dał nam życie, to po to, abyśmy dążyli do wieczności. Wszystko, co mamy, pochodzi od Boga. Uczucie do Pana Boga przekłada się na nasze relacje z innymi ludźmi, których mamy kochać tak samo jak Boga. Największy dar, jaki możemy dać drugiemu człowiekowi – to miłość Boga. Tak jak św. Franciszek, który wszedł w kontakt z żywym Bogiem, mamy być narzędziem miłości, z miłości do Niego mamy kochać wszystko i wykonać, o co nas poprosi. Wejście w relację z Bogiem jest wyrazem prawdziwej wiary.

Nasz Rekolekcjonista Ojciec Nikodem w konferencjach, a także w homiliach podczas Mszy św. ukazywał nam m.in. postawę św. Franciszka, który wszystko złożył w ręce Pana Boga, otworzył serce dla Niego, żeby w nim zamieszkał; w Bogu pokładał całą nadzieję. Swoją postawą pokazał, że mamy żyć w taki sposób jak Chrystus na ziemi, bo w kategoriach ubóstwa i poświęcenia wszystkiego dla Boga, zdobywa się świętość. Nasze pragnienie szczęścia wiecznego powinno zatem przenikać nasze życie każdego dnia.

Za ten czas prowadzenia tych świętych rekolekcji w imieniu nas wszystkich s. Eugenia podziękowała Ojcu rekolekcjoniście za trud, poświęcenie i życzliwość wobec nas oraz za troskę o nas, byśmy zawsze ufali miłosierdziu Bożemu i jeszcze bardziej z głębokim pokojem zaczerpnęli nowego światła, by umocnić swoją wiarę. Dziękujemy Ojcu za te wielkie dary prowadzenia nas po drogach Bożej miłości, że mogliśmy odkryć głębokie przeżywanie spotkania Miłosiernego Boga w mocy Eucharystii , by z nim żyć każdego dnia w naszym powołaniu we Franciszkańskim Zakonie Świeckich.
Na zakończenie Ojciec Nikodem Sobczyński OFM. udzielił wszystkim Bożego błogosławieństwa i powiedział, abyśmy w duchu radości franciszkańskiej nieśli pokój i dobro tym wszystkim, których spotkamy na swojej drodze.
s. Grażyna Szot OFS

IX Kapituła Regionu Szczecińskiego Franciszkańskiego Zakonu Świeckich

W dniach 16-17 września 2017 roku w Ośrodku Caritas w Ostrowcu koło Wałcza odbyła się IX Kapituła sprawozdawczo-wyborcza Regionu Szczecińskiego FZŚ.

Kapitułę poprzedziła odbywająca się o godz. 11.00 Wizytacja bratersko-duszpasterska Regionu Szczecińskiego FZŚ w siedzibie Rady Regionu, Dom Zakonny Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów przy parafii św. Antoniego ul. Orla 11 w Wałczu. Wizytację przeprowadzili: s. Ewa Krawczyk OFS, Delegat Przełożonej Narodowej FZŚ oraz o. Andrzej Romanowski OFMCap, Przewodniczący Konferencji Asysten-tów Narodowych FZŚ w Polsce.

Kapituła rozpoczęła się uroczystą Mszą Świętą Koncelebrowaną w sobotę 16 września, o godz. 16.30 w Ośrodku Caritas w Ostrowcu. Eucharystii przewodniczył i słowo Boże wygłosił Asystent Narodowy, o. Andrzej Romanowski OFMCap. Wraz z Asystentem Narodowym Mszę Św. sprawował o. Witold Regulski OFMConv, Asystent Regionu Szczecińskiego FZŚ. Na rozpoczęcie słowo powitania do wszystkich skierowało. Andrzej Romanowski OFMCap, który w homilii nawiązał m.in. do wyborów do nowej Rady, tego ważnego momentu Regionu Szczecińskiego FZŚ. Wskazał, że naśladować Świętego Franciszka to zjednoczyć się z Jezusem, otworzyć się na Jego łaskę i wezwanie, by stać się doskonałym tak jak Ojciec Niebieski.

Prezydium Kapituły tworzyli: s. Ewa Krawczyk OFS, Delegat Rady Narodowej FZŚ z Warszawy, oraz o. Andrzej Romanowski OFMCap, Asystent Narodowy FZŚ z Warszawy, a także był obecny o. Witold Regulski OFMConv, Asystent Regionalny FZŚ z Koszalina, oraz Delegaci z 19 Wspólnot Miejscowych Regionu Szczecińskiego FZŚ.

Po Mszy Św. wszyscy uczestnicy zgromadzili się w sali konferencyjnej Ośrodka Caritas. Po powitaniach i po przedstawieniu się Delegatów Kapituły nastąpiło oficjalne otwarcie IX Kapituły Regionu Szczecińskiego FZŚ przez Przewodniczącą Kapituły, s. Ewę Krawczyk OFS.

Rozpoczęła się część wstępna Kapituły, w tym utworzenie Komisji, które pracowały podczas Kapituły. Następnie w części sprawozdawczej zostało przedstawione sprawozdanie za trzyletni okres działalności Rady Regionalnej oraz finansowe. Na zakończenie dnia Kapituły wspólnie odśpiewano Apel Jasnogórski.

W drugim dniu Kapituły w Święto Stygmatów św. Franciszka o. Andrzej Romanowski OFMCap, Asystent Narodowy, w homilii nawiązując do Ewangelii wspomniał o miłości Św. Franciszka do Boga i ludzi, że jest zachwycająco piękna, ponieważ otwierając się na Boże wezwanie otrzymał On pierwotną niewinność rajską. Stał się „ogniem serafickich pragnień”, gdyż dobroć Boża przemieniła jego serce. To naturalne pragnienie Boga, stanu łaski, jest fundamentem wiary. Po Mszy Św. udaliśmy się na sesję wyborczą do sali obrad.

W godzinach przedpołudniowych odbyła się sesja wyborcza, podczas której w wyniku tajnego głosowania wybrano nową Radę Regionu Szczecińskiego na trzyletnią kadencję. Wybory zatwierdziła s. Ewa Krawczyk OFS, Przewodnicząca Kapituły.

Nową Radę Regionu Szczecińskiego FZŚ tworzą:

Przełożony – br. Ryszard Gardziński OFS,
Zastępca – s. Wanda Boguniewicz OFS,
Radna – s. Eugenia Gardzińska OFS,
Radna – s. Grażyna Szot OFS,
Radna – s. Danuta Zacharewicz OFS,
Radna – s. Irena Lachowicz OFS.

Po zaprzysiężeniu nowej Rady Regionalnej i po modlitwie z Rytuału Przewodnicząca Kapituły serdecznie podziękowała za czas łaski dany nam przez Boga, a Siostrom i Braciom wraz z Asystentami duchowymi za życzliwość i wsparcie modlitewne podczas Kapituły.

W imieniu nowej Rady Regionu za zaufanie i wybór serdecznie podziękowała s. Eugenia Gardzińska OFS wszystkim Delegatom naszego Regionu, a także Siostrom z poprzedniej Rady Regionalnej za odpowiedzialną i dobrą współpracę, oraz za wszelką pomoc w organizacji Kapituły. Słowo podziękowań Siostra również skierowała do Przewodniczącej Kapituły, s. Ewy Krawczyk OFS, o. Andrzejowi Romanowskiemu OFM-Cap, Asystentowi Narodowemu oraz o. Witoldowi Regulskiemu OFMConv za obecność, za wszelki trud i poświęcony czas, za zaangażowanie i troskę okazaną naszemu Regionowi szczególnie w zakresie formacji.

Na zakończenie spotkania wyborczego o. Andrzej Romanowski OFMCap oraz o. Witold Regulski OFMConv udzielili Bożego błogosławieństwa wszystkim uczestnikom Kapituły oraz życzyli, aby św. Franciszek był zawsze naszym przewodnikiem w wierze na drodze do Boga.

Ostatecznie nowa Rada Regionu Szczecińskiego FZŚ ukonstytuowała się 13 października na pierwszym spotkaniu podczas rekolekcji w Domu Rekolekcyjnym Aniołów Stróżów w Kołobrzegu w następującym składzie:

br. Ryszard Gardziński – przełożony Regionu, Wałcz;
s. Wanda Boguniewicz – zastępca przełożonego, Wałcz;
s. Grażyna Szot – sekretarz Regionu, Słupsk;
s. Danuta Zacharewicz – skarbnik Regionu, Koszalin;
s. Eugenia Gardzińska – radna ds. formacji, Wałcz;
s. Irena Lachowicz – radna ds. MF i RF;
s. Halina Balcer – współpracownik Rady, kronikarz.

Nowa Rada Regionu Szczecińskiego FZŚ wyraziła gotowość pokornie służyć Siostrom i Braciom we Wspólnotach Miejscowych FZŚ.

 

Pokój i Dobro!
br. Ryszard Gardziński OFS oraz s. Grażyna Szot OFS

Pielgrzymka na Jasną Górę i do Krakowa w dniach od 21 do 24 lipca 2017 r.

Również i w tym roku nie zabrakło Franciszkanów Świeckich z Regionu Szczecińskiego na naszej XXIV Ogólnopolskiej Pielgrzymce Franciszkańskiego Zakonu Świeckich na Jasną Górą.

Rada Regionu zorganizowała ją dla wszystkich wspólnot naszego Regionu w myśl tegorocznego hasła: „Matkami dla Niego są, gdy noszą Go w sercu i w ciele przez miłość Boską oraz czyste sumienie” z Listu do wszystkich wiernych (redakcja pierwsza) św. Franciszka z Asyżu.

Franciszkanie z całego Regionu zjechali się do Wałcza, aby dalej, już wspólnie, wyruszyć autokarem spod Domu Zakonnego Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów. Błogosławieństwa na drogę udzielił Ojciec Duchowy Witold Regulski OFMConv., który wyruszył wraz z pielgrzymami, by sprawować opiekę duchową.

My franciszkanie, jadąc do Matki Bożej, chcemy się uczyć od Niej gorliwego słuchania Chrystusa, byśmy byli otwarci na głos Ducha Świętego, by umieć dalej realizować swoje powołanie na drodze wiary, miłości i świadectwa w środowisku w którym żyjemy i w Kościele. Św. Franciszek także czcił, Maryję, bo widział w Niej przede wszystkim Matkę Jezusa, który jest jedynym i najwyższym dobrem.

Św. Franciszek wzywał Maryję:
- by przybyła i orędowała za nim i braćmi;
- by wyjednywała przebaczenie;
- by pośredniczyła w dziękczynieniu;
- by pośredniczyła w naszej modlitwie.

Św. Franciszek wyrażał zawsze podziw wobec wielkości Maryi. Również bardzo się starał, by naśladować Jej cnoty.

Trasa pielgrzymki do Częstochowy na XXIV Ogólnopolską Pielgrzymkę Franciszkańskiego Zakonu Świeckich, prowadziła przez Sanktuarium Św. Józefa w Kaliszu (po drodze odmówiliśmy Nowennę do św. Józefa), a po jej zakończeniu udaliśmy się do Sanktuarium Bożego Miłosierdzia i Centrum Jana Pawła II w Krakowie. Czas autokarowej podróży upłynął na modlitwie i śpiewie Maryjnych pieśni.

Pierwszym przystankiem było Sanktuarium św. Józefa w Kaliszu, gdzie uczestniczyliśmy we Mszy Świętej i modliliśmy się Koronką do Bożego Miłosierdzia przed Najświętszym Sakramentem.

Podczas zbliżania się do Częstochowy zaśpiewaliśmy pieśń na przywitanie Maryi „Jest zakątek na tej ziemi” oraz czciliśmy Maryję słowami modlitwy św. Franciszka:

Bądź pozdrowiona, Pani, święta Królowo,
święta Boża Rodzicielko, Maryjo,
która jesteś Dziewicą uczynioną Kościołem
i wybraną przez Najświętszego Ojca z nieba.
Ciebie On uświęcił z najświętszym umiłowanym Synem swoim
I Duchem Świętym, Pocieszycielem,
w Tobie była i jest wszelka pełnia łaski i wszelkie dobro.

Wieczorem dotarliśmy do Częstochowy, aby wziąć udział w Apelu Jasnogórskim oraz w nocnym czuwaniu prowadzonym przez FZŚ. Dziękowaliśmy Matce Najświętszej za otrzymane w minionym roku wszelkie łaski. Zawierzaliśmy u Tronu Królowej Polski nasze rodziny, aby były mocne w wierze. Dziękowaliśmy za dar powołania do FZŚ.

O północy uczestniczyliśmy we Mszy Świętej koncelebrowanej w Kaplicy Cudownego Obrazu, której przewodniczył oraz homilię wygłosił o. Zbigniew Kołodziejczyk OFMCap, Asystent Regionu Katowickiego.

Sobotę rozpoczęliśmy od odprawienia Drogi Krzyżowej z Błogosławioną Anielą Salawą na Wałach Jasnogórskich, którą poprowadziła przełożona naszego Regionu – s. Eugenia Gardzińska OFS. specjalnie dla tych, którzy nie będą mogli zostać na drodze krzyżowej o godz. 15.00. Następnie uczestniczyliśmy w rozważaniach części bolesnej Różańca świętego poczynając od stacji „Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu”.

Po jej zakończeniu O. Nikodem Sobczyński OFM, Asystent Narodowy, wygłosił konferencję „Życie duchowe św. Alberta Chmielowskiego”.
O godz. 11.00, razem z franciszkanami z całej Polski, uczestniczyliśmy na Jasnogórskim Szczycie w uroczystej Mszy Świętej koncelebrowanej, z udziałem około 50 kapłanów, której przewodniczył o. dr hab. Zdzisław Gogola OFM Conv, Asystent Narodowy FZŚ.

W homilii o. Zdzisław przypomniał nam o naszym franciszkańskim powołaniu, że powinniśmy zrozumieć swoje powołanie. Ojciec Duchowy zaczął od słów: – Ty Siostro i Bracie wybrałeś Franciszkański Zakon Świeckich jako jeden z najlepszych sposobów zrealizowania swojego życia, byłeś przygotowany, formowany. Nie wstydź się więc być franciszkaninem, nie szukaj innych form realizacji powołania, znalazłeś piękną, dobrą, bezpieczną drogę i na tej właśnie glebie buduj swoje życie. Nie biegaj po wszystkich grupach i stowarzyszeniach, masz swój uporządkowany styl życia franciszkańskiego. Nie bójmy się tego słowa „zakon”, to jest ordo, czyli porządek, uporządkowany sposób życia według reguły św. Franciszka.

Ojciec Zdzisław Gogola OFMConv wspomniał także o Papieżu św. Janie XXIII, który wypowiedział kiedyś do Sióstr i Braci Trzeciego Zakonu takie piękne słowa „ażeby światu zajaśniała nadzieja lepszej przyszłości trzeba, aby przez ziemię przeszedł w swoich naśladowcach św. Franciszek z Asyżu”. Słowa te dotyczą nas, którzy przyjęliśmy św. Franciszka jako wzór na drodze swojego życiowego powołania. Bądźmy więc, Bracia i Siostry, konsekwentni w swoim wyborze.

 
Po zakończeniu uroczystości związanych z XXIV Ogólnopolską Pielgrzymką Franciszkańskiego Zakonu Świeckich na Jasną Górę, udaliśmy się w dalszą drogę do Krakowa.

Dotarliśmy tam wieczorem, na nocleg u Sióstr Sercanek, a także zwiedzanie podziemi Rynku Głównego.

W niedzielę nawiedziliśmy Sanktuarium Bożego Miłosierdzia, Kraków – Łagiewniki.

Podziwialiśmy ołtarz z łaskami słynącym obrazem Jezusa Miłosiernego i grobem św. Siostry Faustyny Kowalskiej.

Ucałowaliśmy Relikwie, prosząc o wstawiennictwo Jego Apostołkę.

 
Siostra ze Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia wygłosiła prelekcję na temat dzielenia się darem Miłosierdzia, które Bóg przekazał przez św. Siostrę Faustynę oraz przekazała informacje związane z historią i życiem tego świętego miejsca.

Potem zwiedzaliśmy Muzeum Jana Pawła II.

O godz. 12 uczestniczyliśmy we Mszy św. w intencji Regionu Szczecińskiego FZŚ i pielgrzymów z Wałcza w Kaplicy Jana Pawła II z ucałowaniem Jego Relikwii.

Po południu zwiedzaliśmy Bazylikę Franciszkańską, po której oprowadzał nas o. Witold Regulski OFMConv i dzięki temu do wiedzieliśmy się, że ta bazylika napełniona jest zadziwiającymi pomnikami sztuki, obrazami świętych oraz uszlachetniona doczesnymi szczątkami bardzo wielu Błogosławionych.

W kościele tym znajduje się w nawie głównej 5 wielkich posągów świętych – założycieli rodzin zakonnych: Bazylego Wielkiego, Benedykta z Nursji, Augustyna, Dominika i Franciszka z Asyżu (które wykonał Stanisław Wójcik w drugiej połowie XVII w.). Ołtarze boczne: 4 barokowe z czarnego marmuru dębnickiego, pochodzą z pokarmelitańskiego kościoła świętych Michała i Józefa, (św. Maksymiliana Marii Kolbego, ok. 1650 r., Serca Bożego, ok. 1700 i dwa identyczne, wykonane zapewne według projektu Franciszka Placidiego, ok. 1754 r.: Matki Bożej Nieustającej Pomocy i św. Józefa). Ołtarz główny: neogotycki, kamienny (wykonany przez E. Stelik w 1861 r.) pozłocony według projektu Stanisława Wyspiańskiego, obraz w ołtarzu „Św. Franciszek w otoczeniu świętych franciszkańskich”, fundacja Hrabiny Potockiej, namalował w Rzymie Gebhard Flatz (3 ćw. XIX w.). Ołtarz w Kaplicy Męki Pańskiej z figurą Chrystusa Bolesnego(3 ćw. XVII w. ), z czarnego Marmuru, Chrystus Ubiczowany – w Ołtarzu (XVII w. po 1655 r.), Chrystus Frasobliwy – we wnęce po prawej stronie, mała późnogotycka figura (1 ćw. XVI w.), Upadek Pana Jezusa pod krzyżem – dar Biskupa Marcina Szyszkowskiego (XVII w.).

Na zakończenie odmówiliśmy Nowennę przy grobie bł. Anieli Salawy, patronki FZŚ, w kaplicy Męki Pańskiej i zaśpiewaliśmy pieśń „Z nadmiaru miłości”. Życie tej błogosławionej dowodzi, że powołanie do świętości jest powszechne i może być realizowane w każdym stanie i zawodzie. Bł. Aniela Salawa potwierdza także prawdę słów psalmu: „Szczęśliwi, których droga nieskalana, którzy postępują według Prawa Pańskiego” (Ps. 119,1).

Zwiedziliśmy również Królewską Katedrę na Wawelu oraz jej podziemia, w których znajdują się groby znanych ludzi i władców, a od 2010 r. także Państwa Marii i Lecha Kaczyńskich, którzy zginęli w katastrofie lotniczej 10 kwietnia w 2010 r. pod Smoleńskiem.

Potem przeszliśmy na Rynek Główny, gdzie zwiedziliśmy Bazylikę Mariacką i podziwialiśmy słynny Ołtarz Mariacki – dłuta mistrza Wita Stwosza. Była też okazja do modlitwy przed Najświętszym Sakramentem.

Wieczorem, zmęczeni, ale pełni duchowego wzrostu, wyjechaliśmy z Krakowa w powrotną drogę do Wałcza.

s. Eugenia Gardzińska - Przełożona Regionu Szczecińskiego
s. Maria Dźwigała - radna

Spotkanie Rady Regionu FZŚ z przełożonymi, radnymi ds. formacji i skarbnikami wspólnot miejscowych w dniach od 23 do 24 czerwca 2017 r.

Posługa radnego we wspólnocie miejscowej nie jest łatwa. Wymaga nie tylko zaangażowania i poświęcenia na rzecz wspólnoty, ale także wiedzy. Mając to na względzie Rada Regionu, jak co roku, zorganizowała spotkanie szkoleniowe w dniach od 23 do 24 czerwca 2017 r. Odbyło się ono w Diecezjalnym Ośrodku Caritas w Ostrowcu koło Wałcza, a rozpoczęło się w piątkowe przedpołudnie radosnym przywitaniem wszystkich uczestników i serdecznym podziękowaniem im za przybycie mimo wielu obowiązków rodzinnych oraz modlitwą prowadzoną przez o. Witolda Regulskiego OFMConv, asystenta regionalnego, a potem s. Przełożona Eugenia zapoznała siostry i braci z programem spotkania dla radnych we wspólnotach miejscowych.

Pierwszą konferencję „Zadania i kompetencje Rady we Wspólnocie miejscowej” poprowadziła Przełożona Regionu – s. Eugenia Gardzińska. Treści tego tematu obejmują kompetencje Rady i zadania do wykonania dla całej Rady, która powinna na zebraniach Rady Wspólnoty miejscowej opierać się na wzajemnej pomocy, współpracy oraz zrozumieniu. Szczególnie jest to ważne w początkowym okresie pracy Rady, tj. po każdorazowych wyborach. Każdy członek rady musi przede wszystkim wykonywać obowiązki związane z pełnioną funkcją w sposób najlepszy, jaki każdy potrafi. Poza tym istnieje wiele spraw, które mogą być wykonywane niezależnie od pełnionej funkcji i właśnie w tych sprawach ważna jest wzajemna pomoc. Rada jest duszą każdego i siłą napędową Wspólnoty. Jej posługa nie kończy się na opracowaniu programów na spotkaniach wspólnotowych, lecz oprócz tego, jak mówią Konstytucje FZŚ (art. 50), jej zadaniem jest zaproponowanie wszystkim braciom i siostrom nowych bodźców do spotkań, formacji każdego współdziałania. Niech pomocą w wypełnianiu tych wszystkich trudnych i odpowiedzialnych zadań będzie Ewangelia, Pisma św. Franciszka i Reguła FZŚ.

W samo południe wszyscy uczestniczyli we Mszy Świętej w kaplicy, która znajduje się w Ośrodku Rekolekcyjnym. Mszy św. przewodniczył i wygłosił homilię o. Witold Regulski OFMConv, Asystent Regionalny Regionu Szczecińskiego FZŚ.

Po obiedzie odbyły się zajęcia dla funkcyjnych w dwóch grupach.
W pierwszej grupie spotkanie dla radnych ds. formacji poprowadziła s. Przełożona Regionu, za s. Mariolę Dziedzic ponieważ z powodu choroby siostra nie mogła uczestniczyć w spotkaniu. Tematem była: „Formacja we Franciszkańskim Zakonie Świeckich”. S. Eugenia w swojej wypowiedzi podkreśliła, że podstawowym celem formacji Franciszkanów Świeckich, którzy, odpowiadając na Boże wezwanie, wybierają drogę życia ewangelicznego na wzór św. Franciszka z Asyżu, jest odkrywanie i ożywianie własnego powołania oraz doskonalenie własnej tożsamości i wierności życiowym zobowiązaniom. Droga formacji dla franciszkanina świeckiego rozpoczyna się już od jego wejścia do wspólnoty FZŚ i ma się rozwijać przez całe jego życie.

Okres wprowadzenia , przyjęcia do Zakonu i Profesji Reguły to etapy włączenia do Zakonu, co zgodnie z prawem kościelnym dokonuje się poprzez profesję.
Formacja we FZŚ odbywa się na trzech etapach:
1. formacja wstępna - zwana postulatem;
2. formacja początkowa - zwana nowicjatem;
3. formacja ciągła – zwana stałą.

Radny ds. formacji powinien poznać osoby będące w okresie formacji, dotyczy to również rozeznania poziomu wiedzy religijnej kandydata, by wiedzieć, jakie tematy należy jeszcze pogłębić i omówić szczegółowo. To Duch Święty jest źródłem powołania, głównym czynnikiem formacji i jego podmiotem, głównym animatorem życia braterskiego. Trzeba jednak pamiętać, że przede wszystkim siostry i bracia są odpowiedzialni za własną formację, mają oni rozwijać swoje powołanie otrzymane od Boga w sposób coraz doskonalszy, naśladując św. Franciszka z Asyżu, dla którego Chrystus był natchnieniem i centrum życia w odniesieniu do Boga i ludzi. Na zakończenie jeszcze raz trzeba podkreślić, że na radnym ds. formacji spoczywa ogromna odpowiedzialność. Wiele się od niego wymaga i oczekuje, ale przede wszystkim on sam ma być świadkiem. Swoją postawą, świadectwem ma pociągać innych, by mogli być wiarygodnymi świadkami ewangelicznego ognia, który rozpalił św. Franciszek.

W drugiej grupie, w której zajęcia poprowadziła s. Halina Pikuła, tematem były: „Praktyczne wskazania dotyczące prawidłowego prowadzenia księgi finansowej i wypełniania sprawozdania finansowego”. Siostra Halina oprócz wskazań w prowadzeniu ksiąg i sprawozdań finansowych zwróciła również uwagę na ważną rolę skarbnika we wspólnocie miejscowej FZŚ. Tak więc do obowiązku skarbnika należy:
1. comiesięczne zebranie i zarejestrowanie ofiar,
2. zadbanie o organizowanie funduszy, szukanie źródeł,
3. czuwanie nad prawidłowością ich wydatkowania,
4. złożyć sprawozdanie ze swego zarządzania Radzie Wspólnoty, według normy statutu,
5. skarbnik na miesięcznym spotkaniu powiadamia Wspólnotę o dochodach i wydatkach i na jakie cele,
6. zadbanie o materiały formacyjne, książki do biblioteki, które również są podstawą w funkcjonowaniu Wspólnoty i jej rozwoju duchowego,
7. sprawozdanie finansowe do Rady Regionu przesyłamy do dnia 31 stycznia każdego roku.

Franciszkański Zakon Świeckich ma swoją Konstytucję Generalną i Regułę, dlatego też wszystkie wspólnoty FZŚ powinny przestrzegać i zachowywać KG i Regułę, która jest zatwierdzona przez Kościół.
Zajęcia zakończyła wspólna modlitwa Koronką do Miłosierdzia Bożego.

Po przerwie na kawę i nabywanie materiałów formacyjnych konferencję na temat „Posługi Asystenta we Wspólnocie Miejscowej” dla wszystkich uczestników wygłosił O. Witold Regulski OFMConv, Asystent Regionalny. O. Witold w konferencji wspomniał, że Asystent miejscowy ma także swoje zadania formacyjne. Współpracuje z odpowiedzialnym ds. formacji i radą wspólnoty pomagając mu w wykładach pogłębiając znajomość prawd wiary i duchowości franciszkańskiej. Asystent pełni rolę doradcy, to znaczy prowadzi rozmowy z kandydatem, służy posługą sakramentalną, o ile o to proszą, pomaga rozeznać powołanie, uczy modlitwy i życia według Ewangelii. Asystent należy do rady wspólnoty miejscowej i wespół z nią opracowuje program formacji, czuwa nad wiernością charyzmatowi franciszkańskiemu. Przed dopuszczeniem do profesji wypowiada swoją opinię o poszczególnych kandydatach, którą rada ma obowiązek wziąć pod uwagę. Podejmuje dialog z braćmi i siostrami, którzy przeżywają trudności i myślą o opuszczeniu wspólnoty, troszczy się o wzajemną znajomość wśród wszystkich Franciszkanów. Dzieli się wspólnym charyzmatem. Wymaga się od asystenta dobrej znajomości prawa Franciszkańskiego Zakonu Świeckich i innych dokumentów pomocnych do formacji oraz asystencji.
Następnie wszyscy udali się do kaplicy na wspólne odmówienie Nieszporów.

Po kolacji s. Eugenia Gardzińska wygłosiła konferencję „Posługa Przełożonych i Radnych we Wspólnocie Miejscowej FZŚ”. Siostra Przełożona omawiając ten temat podkreśliła, że każda wspólnota jest ożywiana i kierowana przez Radę i Przełożonego wybieranych zgodnie z normami Konstytucji Generalnych. Ich posługiwanie przez określony czas jest obowiązkiem charakteryzującym się dyspozycyjnością i odpowiedzialnością wobec poszczególnych sióstr i braci oraz wspólnoty (Reg. 20,21). Aby być odpowiedzialnym i dyspozycyjnym należy pełnione funkcje traktować jako służbę na rzecz sióstr i braci tworzących wspólnotę i równocześnie dostrzec w niej służenie samemu Bogu i Kościołowi, mając za wzór do naśladowania św. Franciszka z Asyżu. Radni powinni wspierać przełożonego w wypełnianiu zaleceń Rady wyższego stopnia. Ponadto, uczestniczyć w organizowanych spotkaniach przez Radę wyższego szczebla, decydować o wsparciu finansowym przez wspólnotę osób będących w trudnej sytuacji materialnej, aby nie było to przeszkodą udaniu się na rekolekcje, pielgrzymki, dni skupienia czy inne formy doskonalenia duchowego. Zadaniem przełożonego jako pierwszym odpowiedzialnego za wspólnotę jest troska o to, aby były realizowane wskazania i decyzje wspólnoty oraz Rady (KG 51,1). Od przełożonego w dużym stopniu zależy, jakie działania podejmie wspólnota i jak zostanie przyjęta oferta pomocy w parafii. Należy służyć pomocą Kościołowi w zależności od istniejących potrzeb (np. sprzątanie kościoła, wsparcie finansowe, szczególnie jeśli jest budowana lub remontowana świątynia, podejmowanie różnego rodzaju działalności apostolskiej, w tym obrona przed niesłusznymi zarzutami dotyczącymi duchowieństwa). Pełnienie funkcji przełożonego i radnych z całkowitym powierzaniem się Bogu i ofiarna praca na rzecz wspólnoty mogą pomóc w osiągnięciu świętości.

Wieczorem wszyscy z radością spotkali się na braterskim spotkaniu, aby wspólnie budować jedność braterstwa. Była to okazja do dzielenia się swymi sukcesami, a także problemami w działalności wspólnot miejscowych oraz lepszego poznania się nawzajem z Franciszkanami z całego Regionu.
Po odśpiewaniu Apelu Jasnogórskiego wszyscy udali się na spoczynek.

W sobotę, już o 7.30, wszyscy franciszkanie stawili się w kaplicy na Mszę Świętą z Jutrznią. Mszy św. przewodniczył o. Witold Regulski OFMConv w koncelebrze z br. Piotrem Kowalskim OFMCap., który kończył już pełnienie posługi Asystenta Regionalnego w Regionie Szczecińskim FZŚ. W związku z tym było to też nasze pożegnanie brata Piotra, któremu dziękowaliśmy za Jego dwa lata posługi, że w tym czasie mogliśmy doświadczać łask płynących z Jego daru kapłaństwa, za owoce Jego pracy, w której dostrzegliśmy miłość, jaką kryje Jego serce do Boga i ludzi. Jesteśmy Bratu Piotrowi wdzięczni, za Jego obecność wśród nas, za zrozumienie dla naszych problemów, że mogliśmy doświadczyć wielkiej życzliwości i opieki w ofiarnej służbie każdemu człowiekowi. Za to wszystko w podziękowaniu ofiarowaliśmy za br. Piotra modlitwę, którą będziemy się modlić o Jego zdrowie oraz prosić Boga o to, by zasiane przez Niego ziarno wydało plony obfite. Na koniec jeszcze życzyliśmy Mu opieki Matki Najświętszej i wiele potrzebnych łask Bożych na dalszą drogę posługiwania, a na pamiątkę ofiarowaliśmy Bratu Piotrowi stułę franciszkańską.

Brat Piotr po śniadaniu wygłosił nam ostatnią swoją konferencję „O braterstwie we FZŚ”, w której przypomniał, że braterstwo stanowi rodzinę, a rodzina opiera się na miłości. Chodzi o to, aby brat stał obok brata, a nie brat nad bratem. Według św. Franciszka nic nie powinno stać na przeszkodzie między człowiekiem a Bogiem, a tym samym między człowiekiem a człowiekiem. Reguła Franciszkańskiego Zakonu Świeckich podaje wyraźnie wskazania, czym bracia i siostry powinni kierować się w swoim życiu, bo Rozdz. II Reguły mówi: Jako świadkowie dóbr przyszłych, a także z racji swego powołania są zobowiązani oddać się miłości Boga oraz sióstr i braci. W centrum braterstwa franciszkańskiego, które ma charakter duchowy, jest Bóg. Braterstwo to, ożywiane słowem Bożym, sakramentami i modlitwą, opiera się na miłości ewangelicznej. Wspólnota jest środowiskiem uprzywilejowanym dla formacji i wzrostu duchowego dla każdej osoby powołanej do życia franciszkańskiego. Niech poczucie braterstwa uczyni ich radosnymi i gotowymi do zrównania się ze wszystkimi ludźmi, a zwłaszcza z tymi najmniejszymi. Rozdział drugi Konstytucji Generalnych nosi nazwę Aktywna obecność w Kościele i świecie. Zawarte są tam następujące wskazówki dla Franciszkanów świeckich, odnoszące się zarówno do osobistego i wspólnotowego życia: głoszenie Chrystusa życiem i słowem we własnym środowisku, posługa w lokalnym Kościele, szerzenie ducha gościnności i atmosfery braterstwa, zaangażowanie w sprawę szacunku dla każdego życia od poczęcia do naturalnej śmierci, godne przyjmowanie choroby i rosnących trudności oraz dobre przygotowanie do śmierci w wierze i nadziei spotkania z Ojcem Niebieskim.

Braterstwo wymaga uczenia się być we wspólnocie:
• wzajemnie siebie przyjmować
• wzajemnie siebie słuchać
• wzajemnie sobie ufać
• wzajemnie sobie pomagać słowem i czynem przez modlitwę i ofiarę.

To jest program życia, którego nie można zrealizować z dnia na dzień. Zakończmy nasze przemyślenia cytatem z KG, który podsumowuje to, co zostało napisane: Wierność własnemu charyzmatowi, franciszkańskiemu i świeckiemu, oraz świadectwo szczerego i otwartego braterstwa są ich (Franciszkanów świeckich) główną posługą dla Kościoła (100,3) i świata.

Po zakończeniu spotkań instruktażowo-formacyjnych dla funkcyjnych w radach wszyscy otrzymali materiały formacyjne.

Po odmówieniu modlitwy Anioł Pański i posileniu się pożywnym obiadem wszyscy rozjechali się do swych wspólnot, aby wprowadzać w czyn wzrost duchowej formacji ku pożytkowi lokalnych społeczności franciszkańskich.

sporządziły:
s. Eugenia Gardzińska - Przełożona Regionu Szczecińskiego i s. Maria Dźwigała - radna

Notatka z rekolekcji Regionu Szczecińskiego FZŚ

Rekolekcje Regionu Szczecińskiego FZŚ odbyły się w dniach: 24 do 26 marca 2017 r., w Domu Rekolekcyjnym w Ostrowcu k.Wałcza. Udział w nich wzięły 42 osoby, w tym: 36 sióstr i 6 braci z 14 wspólnot miejscowych FZŚ. Prowadzącym rekolekcje był o. Witold Regulski OFMConv – Asystent Regionu Szczecińskiego, a mottem ich były słowa: „Mów, Panie, bo sługa Twój słucha” (1 Sm 3,9).
 
Każdego dnia rekolekcje rozpoczynały się Mszą św. Także codziennie głoszone były nauki rekolekcyjne. W przerwach można było zapoznać się z materiałami formacyjnymi i je nabyć.

Ojciec Witold Regulski OFMConv – Asystent Regionalny FZŚ – rozpoczął nauki od wyjaśnienia, czym są rekolekcje. Z języka łacińskiego słowo rekolekcje oznacza kolekta – czyli zbieram, gromadzę, też znaczy – dojść do siebie, nabrać otuchy. Rekolekcje – to są doświadczenia duchowe, tj. słuchanie Słowa Bożego, które uświadamiają nam, że jesteśmy na drodze, która prowadzi do zbawienia, są czasem nawrócenia. Kiedy Pan Bóg mówi – to Słowo jest oczyszczające, wzmacniające. I bardzo ważne jest słuchanie Słowa Bożego, gdyż w nim obecny jest Bóg.
 
Na podkreślenie zasługuje fakt, iż drugi dzień rekolekcji ubogacony był wyjazdem do Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Skrzatuszu. W pięknej świątyni, w której w głównym ołtarzu umieszczona jest Pieta – figura Matki Bożej trzymającej na kolanach Syna zdjętego z krzyża, odprawiona była uroczysta Msza św., którą sprawował o. Witold Regulski. Był to dzień Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny. W swojej homilii o. Regulski podkreślił, iż Maryja jest główną postacią Zwiastowania, wierzymy tej, która stała się Matką Jezusa Chrystusa. Ona jest obrazem Kościoła, jest zwycięską niewiastą, to Ona powiedziała Panu Bogu tak. My również mamy wsłuchiwać się w to, co Pan Bóg ma do mnie powiedzieć. Pisząc o pięknie tej świątyni należy dodać, że na ścianach prezbiterium przedstawione są sceny z historii cudownej figurki – są to barokowe, iluzjonistyczne malowidła, a na suficie widoczne są obrazy z życia Matki Bożej.
 
 
Następnie Siostry i Bracia uczestniczący w rekolekcjach wzięli udział w nabożeństwie Drogi Krzyżowej, którą przebył nasz Pan, Jezus Chrystus, aby nieść nasz krzyż.

Stacje Drogi Krzyżowej prowadziły nas dróżkami modlitewnymi w Kalwarii Skrzatuskiej, gdzie można było przeżywać i rozmyślać Mękę Pańską, która wprowadziła nas na nowo w życie żywej wiary, tej wiary która działa przez miłość Chrystusa. Również mogliśmy zaczerpnąć cudownej wody z bijącego tam źródełka.

W dalszej części rekolekcji o. Witold dzieląc się z nami Bożym Słowem podkreślił, że to Słowo Boże zawarte w Ewangelii nigdy się nie starzeje, zawsze niesie entuzjazm, przemawia do naszych serc, zachęca nas do odwagi, a jeśli jest źle, proponuje, by nabrać ducha i iść dalej. Mówi się, że Bóg jest słońcem, a św. Franciszek jest księżycem – daje również światło. Musimy pamiętać, że wszystkie momenty naszego życia zabezpieczone są łaską, która jest darem, dar to pełnia życia w Jezusie Chrystusie. My chrześcijanie mamy dążyć do świętości osobistej i do uświęcania Kościoła. I też istotne jest to, by żyć wiarą, która jest przylgnięciem całego człowieka do Pana Jezusa. Zaufać Panu Bogu tzn. nieustannie walczyć z pokusami tego świata.

Bardzo ważnym punktem rekolekcji był przedstawiony film pt. „Cuda z nieba” (USA), oparty na prawdziwej historii Annabel Beam, dziewczynki, która za życia odwiedziła Niebo i została uzdrowiona z ciężkiej choroby.

Na zakończenie rekolekcji odbyło się spotkanie s. Eugenii Gardzińskiej OFS, Przełożonej Regionalnej FZŚ, ze wspólnotami miejscowymi. Uczestnicy tych rekolekcji podziękowali o. Witoldowi Regulskiemu OFMConv. za wygłoszone nauki rekolekcyjne, a s. Przełożonej za jej dotychczasowy wkład w pracę na rzecz wszystkich Wspólnot w Regionie Szczecińskim.

Wszyscy ubogaceni duchowo powróciliśmy do naszych wspólnot, aby dzielić się zdobytą wiedzą.

sporządziła: Lilia Sikoń OFS
sekretarz Regionu FZŚ

Rekolekcje Regionu Szczecińskiego Franciszkańskiego Zakonu Świeckich
w dniach 23-24-25 września 2016 r.

Panie, nie rozumiem swojego serca,
ale Ty je zrozum,
jak zrozumiałeś serce św. Franciszka.
Panie, nie znam prawdy o sobie,
ale niech Twoja miłość mi ją powie,
jak powiedziała św. Franciszkowi.
Panie, zaopiekuj się mną tak,
jak zaopiekowałeś się św. Franciszkiem.
Panie, tak jak św. Franciszek,
już nie szukam innej miłości.
Twoja miłość mi wystarczy.
Amen.

Ta piękna modlitwa była mottem naszych jesiennych Rekolekcji Regionalnych Regionu Szczecińskiego, które odbyły się w Ośrodku Caritas dla Dzieci i Młodzieży pw. Świętych Aniołów Stróżów w Kołobrzegu w dniach od 23 do 25 wrzesień 2016 r.

Rekolekcje prowadził o. Andrzej Romanowski OFMCap., Asystent Narodowy. Temat: „Etapy Nawrócenia św. Franciszka”. Ojciec wygłosił na ten temat pięć nauk, dzieląc życie św. Franciszka na pięć etapów jego nawrócenia.

I etap – Odnalezienie Boga.
U Franciszka wszystko zaczęło się w Spoleto. Wcześniej był radosnym i rozrzutnym lekkoduchem, który z zabawy uczynił sens życia. Gdy dostał się do niewoli, zaczął się zastanawiać nad całym swym życiem. W Spoleto Franciszek został pochłonięty przez miłość Boga i nie był już w stanie oprzeć się temu wezwaniu. Od tego momentu Franciszek będzie do końca życia szedł za głosem Pana. Pod wpływem miłości wchodzi w posłuszeństwo Bogu.

II etap – Doświadczenie przemiany Miłością.
Po odnalezieniu Boga w Spoleto Franciszek wraca do Asyżu do starego życia. Następnym przełomem w jego życiu było spotkanie z trędowatym. Wcześniej bowiem paniczne bał się tej choroby. Teraz zaczął używać Miłości Bożej do przemiany swego serca i tak jak mu objawił Bóg „to co gorzkie będzie słodkie, a to co słodkie będzie gorzkie”. Zaczął pomagać trędowatym i było to dla niego radością. Dzięki temu Franciszek nauczył się przezwyciężać siebie dla Miłości Bożej. Spotkanie z trędowatym to początek królowania Boga w sercu św. Franciszka.

III etap – Powołanie do odbudowy Kościoła.
Św. Franciszek służy trędowatym i przezwyciężając samego siebie żyje dla Miłości Bożej. Dużo się modli. Rozważa mękę Pana. Cierpi nad tym, że Miłość Boga nie jest kochana, że jest niechciana. Na modlitwie w kościółku św. Damiana przed krzyżem słyszy słowa: „Idź i odbuduj mój Kościół”. Franciszek bierze słowa te dosłownie i zabiera się do odbudowy popadającego w ruinę kościółka. Dopiero z biegiem lat rozumie o jaką odbudowę chodzi. Tylko miłość jest w stanie odbudować to co zniszczył grzech.

IV etap – Ubóstwo duchowe wolnością serca.
Św. Franciszek chcąc odbudować kościółek św. Damiana sprzedaje towary swojego ojca, kupca i zdobyte w ten sposób pieniądze chce ofiarować na odbudowę kościoła. Czyn ten nie był dobry. Ksiądz z kościółka św. Damiana udziela Franciszkowi ostrej nagany, jednak Franciszek początkowo nie chce oddać nieuczciwie zdobytych pieniędzy. Zwrotem w jego życiu było zrozumienie błędu, rozliczenie się z ojcem przed sądem biskupim i oddanie wszystkiego. Gdy św. Franciszek oddał wszystko co miał i wyzbył się przywiązania do wszystkiego co ziemskie stał się człowiekiem wolnym, człowiekiem czystego serca.

V etap – Komunia miłości z braćmi.
Po oddaniu ojcu pieniędzy i odzienia, rozpoczął św. Franciszek życie eremity pracując wśród trędowatych i przy odbudowie kościołów. Usłyszał wtedy w czasie mszy świętej słowa Ewangelii dotyczące apostolskiego stylu życia i zapragnął tej drogi dla siebie. Zdjął habit eremicki i wdział prostą tunikę. Boso szedł między ludzi, by nawoływać do pokuty. Wtedy przyłączyli się do niego Bernard z Quintavalle i Piotr z Cattani. Jak sam po latach napisze: „i wtedy Bóg dał mi braci..”. Teraz mógł z nimi dzielić radość. Tak św. Franciszek odkrył komunię miłości. Taka była droga do świętości św. Franciszka. Ma ona być przykładem dla nas i zachęcać nas byśmy i my również dążyli do świętości.

Oczywiście, czas rekolekcji, to nie tylko codzienna Msza Święta, Modlitwa Liturgią Godzin, Adoracja Pana Jezusa, indywidualna i wspólnotowa w modlitwie Koronką do Miłosierdzia Bożego i poprzez śpiew Godzinek. To także czas spędzony na wspólnych rozmowach przy posiłku i w pokojach. Czas poznawania franciszkanów z innych wspólnot. Czas spędzony wspólnie z naszym rekolekcjonistą o. Andrzejem Romanowskim OFM Cap na wyprawach nad morze, także i w podziwianiu pięknego wschodu słońca. Był to dla nas czas niezapomnianych przeżyć!

Czas tych świętych rekolekcji przeżywaliśmy w potrzebie odkrywania żywego źródła nadziei, miłości i życia z Chrystusem oraz w wytrwałej drodze przemiany wewnętrznej w naszym powołaniu franciszkańskim. Umocnieni głęboką wiarą i kapłańskim błogosławieństwem rozjechaliśmy się do naszych domów.

Przygotowała s. Maria Dźwigała

RELACJA ze spotkania Rady Regionalnej FZŚ z Przełożonymi Wspólnot Miejscowych

W dniach 11 i 12 czerwca 2016 roku odbyło się spotkanie formacyjno-braterskie z przełożonymi wspólnot miejscowych w Domu Rekolekcyjno-Wczasowym „OAZA Matki Pauli Maleckiej” Sióstr Córek Najczystszego Serca NMP w Kołobrzegu. W spotkaniu uczestniczyła Rada Regionalna FZŚ, asystent regionalny br. Piotr Kowalski OFMCap oraz przełożeni wspólnot miejscowych.

Spotkanie rozpoczęła przełożona regionalna, s. Eugenia Gardzińska, która wszystkich serdecznie przywitała oraz zapoznała ich z programem spotkania. Siostra Przełożona poinformowała również o nabywaniu materiałów formacyjnych, a w szczególności przedstawiła nowy zeszyt na rok 2016, który jest zatytułowany „Charyzmat Franciszkański realizowany w życiu świętych i błogosławionych z uwzględnieniem Dekalogu” oraz oznajmiła, że każdy franciszkanin powinien taki zeszyt posiadać.
Spotkanie rozpoczęto modlitwą z Rytuału, hymnem do Ducha Świętego i odczytaniem listu Świętego Pawła Apostoła do Efezjan (Ef 4,1-6), który zachęcał nas, abyśmy postępowali w sposób godny naszego powołania i z całą pokorą, cichością cierpliwością znosili siebie nawzajem w miłości.

W pierwszym dniu br. Piotr Kowalski wygłosił dwie konferencje zatytułowane:

• „Przełożony jako sługa we wspólnocie franciszkańskiej”,
• „Zasadnicze wyzwania, niektóre problemy na jakich powinien się skupić FZŚ, aby w pełni się rozwinął”.

Przy omawianiu I konferencji asystent regionalny podkreślił, iż według Świętego Franciszka przełożony jest sługą, osobą, która ma służyć siostrom i braciom, tak jak robił to Chrystus. Przy sprawowaniu władzy najważniejszym elementem jest posłuszeństwo Panu Bogu, a kolejnym jest odpowiedzialność za wspólnotę. Przełożony winien zatroszczyć się o to, by siostry i bracia mieli dobre relacje z Bogiem, ma być „strażnikiem komunii”, nie może być powodem konfliktu, to nie jest franciszkańskie, ma być spoiwem jedności. Zadanie przełożonego polega m.in. na odkrywaniu i wydobywaniu darów, jakie mają siostry i bracia we wspólnocie. Mając rozeznanie, co do charakteru wspólnoty, należałoby otoczyć troską „wspólnotę starszą”, a w „młodszej wspólnocie” wprowadzić więcej formacji. Przełożony ma pamiętać, że ci, którzy sprawiają trudności, nie mogą być przeszkodą w funkcjonowaniu wspólnoty, należy ich najzwyczajniej pokochać.

Na drugiej konferencji br. Piotr OFMCap. w szczególności odniósł się do zagadnienia dotyczącego sfery duchowej we wspólnocie franciszkańskiej, korzystając z materiałów przygotowanych przez br. Tibora Kausera z Węgier – Ministra Generalnego CIOFS, które ujęte zostały w czterech punktach:

• Potrzeba pogłębienia i zrozumienia zobowiązań wypływających ze złożenia profesji.
• Potrzeba pogłębiania zobowiązania, aby wejść na drogę prawdziwego nawrócenia.
• Potrzeba ciągłego pogłębiania treści Pisma Świętego, pism św. Franciszka, charyzmatu franciszkańskiego, prawodawstwa naszego Zakonu.
• Potrzeba lepszego zrozumienia i akceptowania struktur naszego Zakonu.

Asystent regionalny prowadząc konferencję wg tych czterech punktów stwierdził, że najważniejszym problemem franciszkanów świeckich jest brak autentycznego nawrócenia, co wynika często z powierzchownej formacji. Ważną sprawą dla franciszkanina świeckiego jest częste czytanie i rozważanie Ewangelii. Dlatego powinniśmy odpowiedzieć sobie szczerze, ile z nas weszło na drogę nawrócenia i czy jest w nas pragnienie zupełnego zawierzenia Bogu tak jak św. Franciszek zawierzył Chrystusowi we wszystkim.

S. Eugenia w swoim wystąpieniu szczegółowo omówiła rodzaje dokumentów, które niezbędne są na potrzeby wizytacji i kapituł oraz przedstawiła sposób opracowywania planu pracy na rok następny.

Ważnym wydarzeniem w dniu 11 czerwca 2016 r. (I dzień spotkania) był udział uczestników spotkania we Mszy Świętej w Bazylice Konkatedralnej pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kołobrzegu, podczas której miało miejsce udzielenie święceń biskupich księdzu Krzysztofowi Włodarczykowi. Ponadto w dniu tym w diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej odbyły się diecezjalne obchody jubileuszu 1050-lecia Chrztu Polski.

Wieczorem odbyło się spotkanie braterskie w bardzo miłej oprawie, gdyż wyjście sióstr i braci nad morze i spacer po plaży oraz podziwianie zachodu słońca w obliczu pięknego Morza Bałtyckiego przyczyniło się do prowadzenia szczerych rozmów i umocnienia wzajemnych więzi. Po powrocie znad morza spotkanie zakończono Apelem Jasnogórskm.

Drugi dzień spotkania (niedziela) rozpoczęto Mszą Świętą w parafii Świętego Krzyża Ojców Franciszkanów Conv. w Kołobrzegu.

Po modlitwie Jutrznią i po śniadaniu s. Eugenia Gardzińska w swoim wystąpieniu omówiła zasady życia franciszkanów świeckich. Poruszyła sprawy dotyczące życia franciszkanów świeckich, które mówią o tym, że wg św. Franciszka świeccy franciszkanie powinni jako prawdziwi chrześcijanie całe swoje życie i postępowanie uczynić jedną nieustanną modlitwą. Powinni praktykować rodzaje i formy modlitw znanych i stosowanych przez Kościół np. modlitwę słowną, myślną i dziękczynną. Zwróciła również uwagę na fakt, iż jesteśmy franciszkanami we FZŚ i jesteśmy nimi w każdym momencie naszego życia. Nasze powołanie polega na tym, by poświęcić się służbie Bogu i Kościołowi w naszym świeckim stanie.

Na zakończenie s. Eugenia Gardzińska, przełożona regionalna FZŚ podziękowała wszystkim przełożonym za udział w spotkaniu braterskim oraz życzyła błogosławionej drogi do domu.

POKÓJ I DOBRO!
Sporządziła: s. Lilia Sikoń - sekretarz RR

Rekolekcje Regionu Szczecińskiego Franciszkańskiego Zakonu Świeckich:
15-17 kwietnia 2016 r.

Wiosenne rekolekcje regionalne Regionu Szczecińskiego odbyły się w dniach od 15 do 17 kwietnia 2016 r. w Diecezjalnym Ośrodku Caritas w Ostrowcu niedaleko Wałcza.

Nauki rekolekcyjne prowadził o. Gabriel Kudzia OFM – Asystent Narodowy FZŚ, a ich motto brzmiało: „Idąc za św. Franciszkiem dzisiaj”. Święte Rekolekcje rozpoczęliśmy w piątkowy wieczór Mszą Świętą w kaplicy Ośrodka, modląc się o dobre i owocne ich przeżycie. Po niej odmówiliśmy wspólnie Nieszpory, po których o. Gabriel nawiązał do postaci św. Franciszka i Jego duchowości. Po odśpiewaniu Apelu Jasnogórskiego udaliśmy się wszyscy na nocleg, aby mieć siły na sobotę, wypełnioną od świtu modlitwą i nauką.

Dnia 16 kwietnia już o godzinie 7:30 zgromadziliśmy się w kaplicy, aby odmówić wspólnie Jutrznię. Posileni pysznym śniadaniem wróciliśmy do kaplicy, aby idąc za św. Franciszkiem z głęboką wiarą poszukiwać Boga tu na ziemi, gdyż to od Niego wyszliśmy i dlatego powinniśmy do Niego wrócić. Bóg umiłował nas miłością nieskończoną i naszym zadaniem jest poznanie i wypełnienie Jego woli. Jak realizował to w swym życiu św. Franciszek? W umiłowaniu Eucharystii. W uwielbieniu Boga we wszystkich stworzeniach czego wyrazem jest „Pieśń słoneczna”. W dawaniu świadectwa swoim życiem, a nawet śmiercią. A jak my możemy ocenić stopień naszej miłości do Boga? Poprzez wypełnianie Jego woli, pobożność, pragnienie świętości i gorliwość apostolską; głód miłości Bożej. Złożenie profesji nie jest jeszcze dowodem większej miłości do Boga. To dopiero wejście na drogę do Niego prowadzącą.

Po przerwie przeznaczonej na zapoznawanie się i nabywanie materiałów formacyjnych nasz rekolekcjonista o. Gabriel zgromadził nas ponownie w kaplicy, aby ukazać nam jaka była miłość do bliźniego w życiu św. Franciszka. Przedstawił nam na podstawie przykładów z życia świętego Jego zatroskanie o chorych i trędowatych, Jego stosunek do grzeszników i do niewierzących. Cnotę miłości bliźniego zostawił święty jako spuściznę swojemu zakonowi. A jak mamy to realizować my, Franciszkański Zakon Świeckich? Pierwszą szkołą miłości bliźniego jest rodzina. To jak odnosimy się do siebie, jak znosimy swe słabości i wypełniamy obowiązki. Następny krok, to nasz stosunek do innych, znajomych i sąsiadów, na polu działalności zawodowej, aktywności społecznej i politycznej. Dla franciszkanów takim polem działania jest zaangażowanie się we Wspólnotę Miejscową FZŚ. Pamiętajmy, że serce, które potrafi kochać, zawsze znajdzie sposób na okazanie pomocy bliźniemu.

W południe odmówiliśmy modlitwę „Regina Caeli” i odśpiewaliśmy Godzinki o Niepokalanym Poczęciu NMP; a po obiedzie pojechaliśmy wszyscy autokarem do Sanktuarium Matki Boskiej Bolesnej w Skrzatuszu. Czas podróży wykorzystaliśmy na wspólne odmówienie Koronki do Bożego Miłosierdzia. Nie zrażeni deszczową pogodą zajechaliśmy do naszej Pani Skrzatuskiej ze śpiewem maryjnym na ustach. Pod przewodnictwem ojca Gabriela uczestniczyliśmy we Mszy Świętej, na której nasz Rekolekcjonista wygłosił homilię nawiązując do miłości św. Franciszka do Maryi Matki Chrystusa. Jak my, franciszkanie świeccy, mamy czcić Maryję. Mamy to czynić przez uszanowanie czyli czczenie Jej wizerunku, przez naśladowanie Jej, nawiedzanie sanktuariów, wzywanie Najświętszej Maryi, przez modlitwę za Jej wstawiennictwem, gdyż Matka Boża nie jest obojętna na nasze wołanie i dlatego wyprasza nam wiele potrzebnych łask. Zastanówmy się i zrewidujmy tę dziedzinę naszego życia. Nasze nabożeństwo do Matki Najświętszej nie może być okrojone. A wtedy poprowadzi nas Ona do Jezusa, który stanie się naszą radością i szczęściem.

Po Mszy Świętej w dalszym naszym wyciszeniu rozważaliśmy Drogę Krzyżową w Duchu Świętego Franciszka. Ta modlitwa Drogi Krzyżowej wprowadziła nas na nowo do szkoły wiary, tej wiary, która działa przez miłość Chrystusa. Boża miłość schodzi pośród nas, aż do śmierci na krzyżu. Bóg, który stał się człowiekiem, aby nieść nasz krzyż na tej drodze nas poprzedza, to jest droga, której chce nas nauczyć modlitwa Drogi Krzyżowej. To też ponownie nas prowadzi do Najświętszej Eucharystii, w której stale uobecnia pośród nas owoc śmierci i zmartwychwstania. W powrotnej drodze odmówiliśmy wspólnie różaniec.

Następnie po kolacji i odmówieniu Nieszporów spotkaliśmy się wszyscy w świetlicy na spotkaniu braterskim. Czas przy wspólnym stole był dla nas doskonałą okazją, by pogłębić nasze braterskie relacje, poznawać siebie nawzajem i dzielić się naszymi świadectwami powołania do Franciszkańskiego Zakonu Świeckich.

A wszystko to odbywało się przy wspólnym radosnym śpiewie. Na zakończenie dnia odśpiewaliśmy Apel Jasnogórski.

Niedzielę, 17 kwietnia, rozpoczęliśmy już o godzinie 7:30, Mszą Świętą połączoną z odmówieniem Jutrzni. Ponieważ ta niedziela to niedziela Dobrego Pasterza, więc nasz Rekolekcjonista przedstawił nam w homilii obraz Boga jako Dobrego Pasterza gromadzącego nas jako swe owce.

Po śniadaniu spotkaliśmy się w kaplicy ponownie, aby wysłuchać konferencji o Miłosierdziu Bożym w duchowości franciszkańskiej. Miłosierdzie to cnota polegająca na umiejętności współczucia i współcierpienia. Od współczucia przechodzimy do działania, którym jest dobroczynność. Bóg jest Ojcem miłosierdzia. Cała historia zabawienia jest przepełniona Bożym miłosierdziem. Sprawiedliwość nie wyczerpuje miłosierdzia. Bóg nie zniechęca się naszymi niedoskonałościami, gdyż wypływają one z natury ludzkiej. Św. Franciszek zachwycał się dobrocią Boga i wychwala pod niebiosa Jego Miłosierdzie. Jest on świadomy, że Bóg zbawi go jedynie ze swego miłosierdzia. Również w stosunku do braci św. Franciszek okazywał miłosierdzie i uczył ich tego samego w listach i napomnieniach. My również jako franciszkanie świeccy powinniśmy naśladować w tym św. Franciszka. Miłosierdzie konkretyzuje się w uczynkach miłosierdzia. Dzieła miłosierdzia nie są pozostawione do wyboru, jako dowolne. Nie mogą być też traktowane jak dodatek do sprawiedliwości i miłości bowiem są ich istotą. Ostatnim punktem naszych rekolekcji duchowych były wspólnie odśpiewane Godzinki ku czci św. Franciszka z Asyżu. Po zakończeniu tych świętych rekolekcji Siostra Eugenia, Przełożona Regionalna w naszym imieniu podziękowała o. Gabrielowi za poświęcenie i trud głoszenia rekolekcji, i my także dołączyliśmy się do tych podziękowań i życzeń, wspólnym śpiewem oraz podziękowaliśmy z całego serca siostrze Eugenii za trud zorganizowania rekolekcji i matczyną opiekę nad ich przebiegiem.

Po obiedzie, syci zwłaszcza karmą duchową, rozjechaliśmy się do naszych domów, gotowi na nowe wyzwania stawiane przed FZŚ.

Pokój i Dobro!
s. Maria Dźwigała

NIEKTÓRE WSKAZANIA DLA WSPÓLNOT MIEJSCOWYCH
z planu pracy Regionu Szczecińskiego FZŚ na 2016 rok

ZAŁOŻENIA OGÓLNE:

• Włączamy się w zamierzenia Kościoła w Polsce w roku duszpasterskim 2015/2016 zatytułowanym: w myśl hasła „NOWE ŻYCIE W CHRYSTUSIE”, natomiast symbolem jest woda i biała szata.
• Celem kolejnego roku duszpasterskiego na lata 2015/2016 będzie odnowa życia w Chrystusie, które otrzymujemy na Chrzcie Świętym. Najważniejszymi priorytetami programu duszpasterskiego są: sakrament chrztu świętego, Nowy Człowiek i duchowość chrzcielna.
• Kościół katolicki w Polsce kroczy drogą duchowości chrzcielnej. Przed dwoma laty rozpoczęliśmy realizację czteroletniego programu duszpasterskiego na lata (2013-2017), którego hasłem są słowa „Przez Chrystusa, z Chrystusem, w Chrystusie. Przez wiarę i chrzest do świadectwa”. Rozważając tematykę chrzcielną i czerpiąc siły i łaski chrztu, zbliżamy się do 1050. rocznicy Chrztu Polski, kształtując w sobie autentyczną duchowość chrzcielną.
• W 2016 roku będziemy przeżywać Światowe Dni Młodzieży w Krakowie, pod hasłem „Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią” (Mt5,7). Będziemy dziękować także za świętych, którymi Bóg posłużył się, by przybliżyć światu w XX wieku tajemnicę swego Miłosierdzia przez, które pierwszym doświadczeniem był dla każdego z nas chrzest. Wraz z tysiącami młodych ludzi z całego świata, do Polski przybędzie Ojciec Święty Franciszek. Będzie to także czas Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia, który jest po to, aby w codzienności żyć miłosierdziem.
• Od 8 grudnia 2015 r. w Uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP – w ramach ogłoszonego przez Papieża Franciszka Roku Świętego Miłosierdzia – we wszystkich Katedrach oraz w wielu Sanktuariach i Jubileuszowych Świątyniach zostały otwarte Bramy Miłosierdzia. Przez cały rok Jubileuszowy odpust zupełny mogą zyskać wierni za każdym razem, gdy odbędą pobożną pielgrzymkę do Drzwi Świętych w wyznaczonych kościołach. Ważne jest, aby ten moment był połączony przede wszystkim z Sakramentem Pojednania i uczestnictwem we Mszy św. oraz refleksją nad miłosierdziem. Koniecznie będzie, by tym celebracją towarzyszyło wyznanie wiary i modlitwa za Ojca Świętego. Rok Święty zostanie zakończony 20 listopada 2016 r. w Uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata.

ZAŁOŻENIA SZCZEGÓŁOWE:

A. Udział w spotkaniach organizowanych przez Radę Narodową:
• XXIII Ogólnopolska Pielgrzymka na Jasną Górę, dnia 25 czerwca, która jak co roku poprzedzona jest nocnym czuwaniem z 24 na 25 czerwca.
• Dziewięcioletnia Nowenna przed Jubileuszem 800. rocznicy powstania III Zakonu Świętego Franciszka. Tematem do rozważań w roku 2016 są słowa Napomnień Św. Franciszka: „Braćmi dla Niego są, kiedy spełniają wolę Ojca, który jest w niebie”.
• Światowe Dni Młodzieży Franciszkańskiej, Kraków 22-25 lipca.
• X Kapituła Narodowa FZŚ w Polsce, Warszawa, Centrum Franciszkańskie, ul. Modzelewskiego 98 A, 16-18 września.

B. Rekolekcje Regionalne dla Wspólnot Miejscowych:
• dnia 15 – 16 – 17 kwietnia w Domu Rekolekcyjnym w Ostrowcu koło Wałcza. Rekolekcje prowadzi O. Gabriel Kudzia OFM, Asystent Narodowy. Rozpoczynają się o godz. 17.00;
• dnia 23 – 24 – 25 września w Domu Rekolekcyjnym w Kołobrzegu ul. Aniołów Stróżów 1 Rekolekcje prowadzi Br. Andrzej Romanowski OFMCap., Asystent Narodowy. Rozpoczynają się o godz. 17.00

C. Pielgrzymki Regionalne dla Wspólnot Miejscowych:
• dnia 24 czerwca – Gniezno, Pierwsza Stolica Polski, Katedra Gnieźnieńska, Słynne Drzwi Gnieźnieńskie jako Brama Miłosierdzia w Bazylice Prymasowskiej i jako kościele jubileuszowym;
• dnia 24 czerwca – Sanktuarium Św. Józefa, Kalisz;
• dnia 24 czerwca – Sanktuarium Matki Bożej, Częstochowa. Nocne czuwanie z 24 na 25 czerwca.

D. Udział Radnych w spotkaniach organizowanych przez Radę Regionalną. Spotkania w Kołobrzegu, Dom Sióstr Sercanek oraz Ostrowiec koło Wałcza, Dom Rekolekcyjny:
• Rady Regionalnej FZŚ z Przełożonymi Wspólnot Miejscowych 11-12 czerwca, Kołobrzeg ul. Wierzbowa 11. Spotkanie rozpoczyna się o godz. 9.00.
• Rady Regionalnej FZŚ z Sekretarzami Wspólnot Miejscowych 10-11 września. Spotkanie rozpoczyna się o godz. 10.30.
• Rady Regionalnej z Radnymi ds. formacji Wspólnot Miejscowych 8-9 października. Spotkanie rozpoczyna się o godz. 10.30.
• Rady Regionalnej FZŚ ze Skarbnikami Wspólnot Miejscowych 26-27 listopada. Spotkanie rozpoczyna się o godz. 10.30.

E. W 2016 roku wizytacje i kapituły będą przeprowadzone w następujących wspólnotach:
• 1. Wizytacje pastersko-braterskie:
• Gorzów Wlkp. – 23 stycznia
• Słupsk – 08 października
• Trzcianka MB. Saletyńskiej – 07 maja
• Lipka – 18 czerwca
• Szczecin MB. Jasnogórskiej – 17 grudnia
• Strzelce Krajeńskie – 22 października
• Trzcianka Jana Chrzciciela – 07 maja
• Ustka – 08 października
• Szczecin Św. Andrzeja Boboli – 17 grudnia
• 2. Kapituły:
• Darłówko – 09 kwietnia
• Gorzów Wielkopolski – 19 listopada
• Ustka – 08 października
• Szczecin MB. Jasnogórskiej – 17 grudnia
• Strzelce Krajeńskie – 22 października
• Lipka – 24 czerwca
• Trzcianka Jana Chrzciciela – 07 maja
• Szczecin Św. Andrzeja Boboli – 17 grudnia

POKÓJ I DOBRO!
Rada Regionu Szczecińskiego FZŚ

Jubileusz 60 lat we Franciszkańskim Zakonie Świeckich

Dnia 5 grudnia 2015 roku we Wspólnocie Miejscowej Franciszkańskiego Zakonu Świeckich przy kościele pw. św. Ottona w Słupsku przeżywaliśmy wspaniały Jubileusz 60-lecia profesji naszej Siostry Zofii Łaskiej. Była to dla nas wszystkich podniosła chwila i wzruszająca uroczystość, przypominająca czas do zadumy nad tym co było nam dane przez Boga, jak my wykorzystamy ten czas obfitujący w łaski. Takim czasem jest dla nas czas Jubileuszu s. Zofii, który dla nas był bardzo głębokim przeżyciem wspólnotowym i liturgicznym. Czasem dziękczynienia Bogu Stwórcy za życie nasze i za tych których kochamy.

W tej radosnej uroczystości wzięła udział rodzina s. Zofii, Wspólnota Miejscowa FZŚ, Siostry od Wieczystej Adoracji, przedstawiciele Regionu Szczecińskiego FZŚ oraz parafianie. Uroczystej Mszy św. koncelebrował i głosił homilię ks. Józef Kwieciński, Asystent FZŚ i zarazem kapelan Sióstr Klarysek. Podczas Mszy św. w obecności wszystkich uczestniczących w tej Eucharystii, s. Zofia odnowiła swoje przyrzeczenia życia ewangelicznego we Franciszkańskim Zakonie Świeckich. Niech ta Profesja odnowiona przez Jubilatkę będzie dla niej Bramą otwierającą jej życie duchowe, które niech będzie zawsze wspomagane łaską Bożą.

Czcigodnej Jubilatce życzenia w imieniu Rady Regionu złożyła s. Mariola Dziedzic, zastępca przełożonej Rady Regionu, a Jubileuszowy dyplom dla s. Zofii wręczyła s. Lilia Sikoń, sekretarz Rady Regionu. Był to dla nas moment wzruszający, gdyż wszyscy przeżywaliśmy to ważne wydarzenie dziękując Dobremu Bogu za dar życia, powołania i łaskę 60 lat trwania na drodze życia we FZŚ. Powierzaliśmy naszą Siostrę dalszej Bożej opiece, aby mogła tym darem zachwycać innych i uczynić go swoim istotnym celem.

Świętując tak piękny Jubileusz z tej okazji gratulowaliśmy czcigodnej Siostrze w służbie Bogu oraz Siostrom i Braciom Franciszkańskiego Zakonu Świeckich. Dziękowaliśmy jeszcze raz naszej Jubilatce za wytrwałość przyrzeczeniom profesji, za serce oraz za przykład ofiarnej służby na wzór Świętego Franciszka i bł. Anieli Salawy.

Następnie wszyscy zasiedli przy wspólnym stole, dzieląc się dobrym słowem i radością ze wspólnego świętowania w Dziupli św. Franciszka (tak się nazywa piwniczka – miejsce spotkań Wspólnoty). Siostra Zofia pełniła we wspólnocie franciszkańskiej funkcję Przełożonej. Swoje niezwykłe powołanie realizuje nadal każdego dnia z wielkim oddaniem i sercem w duchu miłosierdzia.

Życzymy s. Zofii doczekania 100 lat życia, a przez ręce Maryi przede wszystkim zdrowia oraz błogosławieństwa Bożego na każdy dzień jej życia.

Niech Maryja, Matka Chrystusa Pana, wstawia się za nią u Boga, otoczy Siostrę Jubilatkę pełnią czułości i macierzyńską opieką. Niech dobry Bóg obdarzy naszą drogą Siostrę pokojem swojej obecności, ciepłem i miłością, a św. Franciszek niech będzie dla niej siłą i drogowskazem na dalsze lata posługi dla Boga i ludzi.

s. Maria Dźwigała OFS

Jesienne Rekolekcje Regionu Szczecińskiego FZŚ

Rekolekcje Regionu Szczecińskiego FZŚ odbyły się w Archidiecezjalnym Domu Rekolekcyjnym w Szczecinie, przy ul. Strzałowskiej 26, w dniach: od 25 do 27 września 2015 r.

W Rekolekcjach udział wzięło 49 osób, w tym: 42 siostry i 7 braci z 14 wspólnot miejscowych Regionu Szczecińskiego. Rekolekcje prowadził br. Piotr Kowalski OFM Cap. Asystent Regionu Szczecińskiego. Mottem Rekolekcji były słowa: „Rozpocząć na nowo”. Zgodnie z programem, każdego dnia Rekolekcje rozpoczynały się Mszą św. Także każdego dnia głoszone były nauki rekolekcyjne i inne modlitwy. Był czas na zakup materiałów formacyjnych, czas wolny. W drugim dniu odbył się wieczór braterski z poczęstunkiem. Na koniec tego wieczoru przedstawiono film o Świętym Franciszku. Nauki rekolekcyjne obejmowały kilka obszarów, które dotyczyły w szczególności takich tematów jak:

• Bóg do nas mówi
  Br. Piotr podkreślił wyraźnie, że Słowo Boże zawarte w Ewangelii nigdy się nie starzeje, zawsze niesie entuzjazm, przemawia do naszych serc, zachęca nas do odwagi, a jeśli jest źle, proponuje, by nabrać ducha i iść dalej. Pan Bóg jest Bogiem, który wszystko kontroluje i np. doskonale wie, dlaczego niektórych członków wspólnoty nie było na tych rekolekcjach. Bóg mówił do tych, którzy byli na rekolekcjach i słuchali skierowanego do siebie Słowa Bożego. To Bóg dał tym osobom swoją łaskę i to On chciał, żeby wzięły w nich udział.


• Św. Franciszek żył Słowem Bożym, a wobec tego jak powinien żyć franciszkanin świecki
  W powyższym zagadnieniu br. Piotr wskazuje, że dla św. Franciszka fundamentem życia była Ewangelia i całkowite zanurzenie w Ewangelii, co oznaczało, zanurzenie w samym Jezusie Chrystusie. U św. Franciszka – był radykalizm, my natomiast racjonalizujemy.
  Jeśli chodzi o Franciszkanów świeckich, to powinna charakteryzować ich pokora i posłuszeństwo, nie powinno mieć miejsca na indywidualizm. Są powołani do tego, by naśladować Chrystusa pokornego i ubogiego. We wspólnotach nie można zakładać schematu, tj. nie można ograniczać naszego życia tylko do spotkań, każda wspólnota ma obowiązek rozeznania, czego Bóg od niej oczekuje. Żeby żyć charyzmatem trzeba „rozpocząć od nowa”, jeśli trzeba, należy przyznać się do błędów, nie bać się podjęcia radykalnej decyzji w swoim życiu, nie bać się żyć Ewangelią i być wśród chorych i ubogich.


• w życiu codziennym występują zagrożenia i w związku z tym jak sobie radzić i jak działać w oparciu o Słowo Boże, które ma nas przemieniać
  W dalszym rozważaniu Br. Piotr zwrócił uwagę na fakt, że w naszym życiu mogą wystąpić pokusy, takie jak np., że Bóg mnie odrzucił, co jest nieprawdą, gdyż Bóg mówi: „nie lękaj się, Ja jestem z tobą”, albo widzimy niemoc w modlitwie, wtedy też Duch Św. wstawia się za nami i dopełni braki w modlitwie. Bóg daje łaskę poznania swoich słabości, jakie występują na drodze wiary. Kolejnym zagrożeniem jest frustracja, grzech. Cokolwiek jest powodem grzechu (pycha, poczucie wyższości) to, konkluduje br. Piotr, należy odciąć powód tego grzechu, albo zacząć się zmieniać, a także należy wziąć sobie Słowo Boże do serca. Regularnie należy pochylać się nad Słowem i chłonąć je. Pamiętać należy, że Bóg nie milczy, mówi zawsze, tylko ja muszę uświadomić sobie, że to ja potrzebuję Słowa Bożego. Br. Piotr zaproponował, by korzystać z książki pt.: „Życie w rytmie słowa”.

W następnym dniu rekolekcji odbyło się spotkanie Rady Regionalnej z członkami wspólnot. Na początku spotkania s. Przełożona podziękowała wszystkim siostrom i braciom za podjęty trud przybycia mimo obowiązków rodzinnych, za ten trud na pewno Pan Bóg wynagrodzi.

Następnie Siostra Przełożona przedstawiła temat „Pan Jezus wzywa nas do nawrócenia”. Z treści tego tematu wynika że naszym zadaniem jest przyjęcie słowa Pana Jezusa i to tak szybko, jak to uczynił św. Franciszek. Pan Jezus mówi do nas głosem naszych bliźnich, którzy oczekują od nas pomocy. Jako naśladowcy św. Franciszka mamy być szczególnie wrażliwi na ten głos, a nawracać się to otworzyć się na głos Pana, przyjąć Go i wypełniać Jego wolę. W procesie nawrócenia konieczne jest przyglądanie się życiu Jezusa i zasłuchanie się w Jego Słowo. Nawrócenie należy rozumieć w ten sposób, że jest to całkowita przemiana wewnętrzna człowieka, chodzi tu oto, by podejmować takie decyzje, w których początkiem jest Bóg. Aby dokonać takiego nawrócenia potrzeba cierpliwości, modlitwy i właściwe poznanie Chrystusa w Ewangelii.

Na zakończenie spotkania Przełożona zachęcała do korzystania z tematów formacyjnych z książki pt. „Z Świętym Franciszkiem przez życie”. Spotkanie braterskie Siostra zakończyła modlitwą św. Franciszka, a br. Piotr, Asystent Regionalny, udzielił Bożego Błogosławieństwa wszystkim uczestniczącym w poznawaniu Boga w Jego Słowie na tych świętych rekolekcjach. Jesteśmy wdzięczni Bogu za łaskę umocnienia nas Słowem Bożym, że mogliśmy z wielką radością w sercu i Bożą pomocą na nowo przyjąć Go do swojego życia.

sporządziła:
s. Lilia Sikoń – sekretarz RR

Spotkanie Rady Regionu Szczecińskiego FZŚ
z radnymi ds. formacji we wspólnotach miejscowych (13 i 14 czerwca 2015 r.)

W Szczecinie przy Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej w Archidiecezjalnym Domu Pielgrzyma spotkali się siostry i bracia ze Wspólnot Regionu Szczecińskiego pełniący funkcję radnych do spraw formacji bądź reprezentujących swoje Wspólnoty w tym zakresie. W spotkaniu uczestniczyła s. Eugenia Gardzińska OFS, Przełożona Regionalna FZŚ i o. Zbigniew Kasperczak OFM Cap., Asystent Regionalny FZŚ oraz członkowie Rady Regionalnej, aby kontynuować troskę o właściwą formację osób, które tę funkcję podjęły, by odpowiedzialnie i sumiennie realizowały podjęte zadania.

Spotkanie rozpoczęliśmy Mszą Świętą w kaplicy domu rekolekcyjnego, której przewodniczył o. Zbigniew Kasperczak OFM Cap., nasz Asystent Regionalny. O. Zbigniew również w swojej wypowiedzi zwrócił uwagę na cel formacji, która powinna oznaczać proces stawania się coraz bardziej uczniem Chrystusa, poprzez wzrastanie z Nim w jedności. Po Mszy Świętej s. Eugenia Gardzińska – Przełożona Regionalna przywitała wszystkich uczestników spotkania przedstawiając plan spotkania i dziękując za przybycie. Siostra Przełożona podkreśliła jeszcze, że osoby, które przyjęły funkcję mistrzów formacji powinni budować więź braterską we wspólnotach, aby było widać ich działanie i życie, które wypływa z miłości do Boga i ludzi. Plan spotkania jeszcze przewidywał czas poświęcony sprawom formacji franciszkanów świeckich oraz czas na modlitwę.

Pierwszy wykład wygłosiła s. Irena Lachowicz – radna ds. formacji regionu, a był on na temat „Natura profesji we Franciszkańskim Zakonie Świeckich”. Siostra zwróciła uwagę, że powołanie do Franciszkańskiego Zakonu Świeckich jest darem od Boga. Tym co łączy ze sobą powołanych do FZŚ jest uroczyste złożenie profesji. Dzięki niej włączają się oni do wielkiej wspólnoty franciszkańskiej, będąc wiernym własnemu powołaniu, prowadzą życie w świecie i dla świata, starając się budować go bardziej braterskim i pokładając ufność w pomoc, którą daje Reguła i wspólnota. W „profesji” nie należy upatrywać jedynie zobowiązania, które człowiek podejmuje wobec Boga, Kościoła i Zakonu, ale także należy dostrzegać działanie, jakie podejmuje Stwórca wobec człowieka. Nie chodzi tu o wzajemne zobowiązania, lecz o „szczodrobliwość”, z jaką Bóg ofiarowuje się temu, kto odpowiada na jego wezwanie do wypełniania powołania. (W. Frezja, Ewangeliczna forma życia. Refleksja nad Regułą Franciszkańskiego zakonu Świeckich. Warszawa 1985, s. 42). Powołanie do FZŚ jest otrzymane od samego Jezusa Chrystusa, a złożona profesja włącza franciszkanów świeckich w wielką rodzinę franciszkańską trzech zakonów założonych przez św. Franciszka i daje uczestnictwo w jej łaskach duchowych, w modlitwach, zasługach i przywilejach udzielanych przez Stolicę Apostolską. Powinniśmy dążyć do pełniejszego zrozumienia i wypełniania powołania jakie daje nam Jezus Chrystus, do dalszego pogłębiania wiedzy teologiczno-prawnej o naturze profesji we Franciszkańskim Zakonie Świeckich.

Po modlitwie Koronką do Miłosierdzia Bożego, s. Mariola – zastępca przełożonej regionalnej – przedstawiła konferencję na temat „Czy życie franciszkanów świeckich ma punkty styczne z życiem konsekrowanym”, który to temat opracował o. Paweł Sroka OFM Conv. nawiązując do listu Papieża Franciszka na Rok Życia Konsekrowanego. Ojciec Święty swoją wypowiedzią wskazuje na wspólne elementy życia osób świeckich i konsekrowanych jakimi są: ideały, duch i misja, co można oddać jednym słowem charyzmat, który w naszym przypadku jest charyzmatem franciszkańskim. Więc styczność jest w charyzmacie, w którym jest praktykowana wspólna duchowość prowadzona formacja, składana profesja, zachowane struktury i stosowane prawodawstwo. Mimo że łączy nas z I i II Zakonem nazwa „zakon”, jak reguła, konstytucje, nowicjat czy profesja oraz sięgająca początków tradycja posługiwania się nazwą „Duchowość”, którą dał nam św. Franciszek z Asyżu.

Profesja franciszkanina świeckiego ma inny charakter, gdyż jest uroczystym aktem kościelnym przez, który kandydat, pamiętając o powołaniu otrzymanym od Chrystusa, odnawia przyrzeczenia chrzcielne i potwierdza publicznie własne zobowiązanie do życia Ewangelią w świecie na wzór Św. Franciszka, zachowując Regułę FZŚ (42,1). Profesja ze swej natury jest zobowiązaniem wieczystym (42,2). Zgodnie z paragrafami Reguły, art. KG i jej rytmem, profesja franciszkanów świeckich jest konsekracją (poświęcam się), ale nie jednoznacznie, lecz analogicznie do konsekracji zakonnej, ponieważ nie ślubują zachowania trzech rad ewangelicznych, ale życie Ewangelią zgodnie z Regułą według przykładu św. Franciszka. Choć życie franciszkanów świeckich poprzez swoją świeckość oraz brak profesji rad ewangelicznych i życia wspólnego zasadniczo różni się od życia franciszkanów konsekrowanych, to jednak istnieje wiele wspólnych punktów stycznych ubogacających obie grupy żyjące jedną Ewangelię i jednym charyzmatem franciszkańskim.

Ostatnim wykładem tego dnia był, poprowadzony przez o. Zbigniewa Kasperczaka OFM Cap., wykład dotyczący skłonności „sekciarskich” pojawiających się we wspólnotach. Ojciec opisywał różne nieprawidłowości w postawach i zachowaniach oraz podawał przykłady jak je przezwyciężać. Temat ten jest bardzo ważny. Pod słowem „sekciarstwo” należy rozumieć błędne pojmowanie nauki Kościoła lub podejmowanie praktyk religijnych nie zalecanych przez Kościół. KKK art. 844 stwierdza, że ludzie w swoich postawach religijnych ukazują także swoje ograniczenia i błędy, które deformują obraz Boży. Natomiast w art. od 1790 do 1794 wyjaśniają błąd w rozumieniu nauki Kościoła. Katechizm dokonuje również oceny moralnej błędu, który może być winą lub nie. Człowiek powinien być zawsze posłuszny pewnemu osądowi swojego sumienia. Gdyby dobrowolnie działał przeciw takiemu sumieniu, potępiałby sam siebie. Zdarza się jednak, że sumienie znajduje się w niewiedzy i wydaje błędne sądy o czynach, które mają być dokonane lub już zostały dokonane (art. 1970). Ta niewiedza może zaistnieć z własnej winy, gdy człowiek niewiele troszczy się o dochodzenie do prawdy i dobra, a sumienie na skutek przyzwyczajenia do grzechu stopniowo ulega niemal zupełnemu zaślepieniu. W tym przypadku osoba jest odpowiedzialna za zło, które popełniła (por. art. 1791). Jakie są źródła błędów?:

• Nieznajomość Chrystusa i Jego Ewangelii
• Złe przykłady dawane przez innych ludzi
• Zniewolenie przez uczucia
• Domaganie się źle pojętej autonomii sumienia
• Odrzucenie autorytetu Kościoła i Jego nauczania
• Dawanie wiary objawieniom prywatnym

Brak nawrócenia i miłości mogą się stać początkiem wypaczeń sądu w moralnym działaniu oraz prowadzić do niewłaściwych postaw niektórych franciszkanów świeckich. (por KKK art.1792). Osoby postępujące niezgodnie z Regułą Franciszkańską powinny zostać przez Radę Wspólnoty czasowo zawieszone zgodnie z obowiązującymi przepisami, a w przypadku braku poprawy ostatecznie wydalone. Wieczorem wszyscy uczestniczyliśmy w Nabożeństwie Fatimskim i Mszy Świętej koncelebrowanej m.in. przez o. Zbigniewa Kasperczaka OFM Cap. Po Mszy św. wyruszyliśmy w procesji fatimskiej ulicami Szczecina. Dzień zakończyliśmy Apelem Jasnogórskim w Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej.

Niedzielę rozpoczęliśmy Mszą Świętą z Jutrznią, a po śniadaniu s. Eugenia poprowadziła wykład „Duch Święty jest Tajemnicą Franciszkańskiej Mądrości Życia”. Siostra rozpoczęła temat Hymnem do Ducha Świętego. Następnie podkreśliła, że św. Franciszek rozpoznał kierownictwo Ducha Św. i wyraził to w prostych słowach: „Pan dał”, „Pan mnie wyprowadził” „objawił mi”. Te słowa oznaczają działanie Ducha św. św. Franciszek zawsze upominał, aby żadnej wartości nie przepisywać sobie, gdyż był przekonany że wszystko jest darem Ducha Świętego. Nasze powołanie do Zakonu jest w pełni charyzmatyczne, jest darem Ducha Świętego dla Kościoła, wspólnoty braterskiej i jej poszczególnych członków. Dlatego wstąpienie do Zakonu jest otwarciem się na dar Ducha Świętego, który jest głównym czynnikiem formacji franciszkańskiej.

Jeśli cała wspólnota będzie otwarta na działanie Ducha Świętego, to nie będzie w niej podziałów, ale jedność, solidarność i wzajemne wspieranie się. Przynależność do FZŚ wiąże się z powołaniem i łączy się z odpowiedzialnością, gorliwością, wymaga rzetelnego wypełniania swoich obowiązków i dlatego nie może być to przynależność wieloraka. Jeśli kandydat chce wstąpić do Wspólnoty FZŚ i wyraża pragnienie równoczesnego uczestnictwa w innych grupach działających w Kościele, nie związanych z duchowością franciszkańską, może to świadczyć o nie rozeznaniu powołania.

Dlatego nie wskazane jest, aby te osoby były przyjmowane do Wspólnoty FZŚ, natomiast mogą uczestniczyć w spotkaniach, jako sympatycy, by zapoznać się z duchowością franciszkańską i wspólnotą. Po pewnym czasie powinny same zdecydować, która droga jest dla nich najlepsza. Kandydaci, którzy znaleźli swoje miejsce we FZŚ powinni w okresie postulatu być wprowadzeni w lekturę Pisma Świętego i rozważanie, poznanie osoby Świętego Franciszka i Jego Pism, w duchowość franciszkańską , w studium Reguły i Konstytucji oraz w umiłowanie Kościoła i przyjmowania Jego nauki. Postulanci i nowicjusze powinni przychodzić również na spotkania Wspólnoty, aby zapoznać się ze wspólnotą, a ona powinna ich poznać. Głównym animatorem życia wspólnotowego powinien być Duch Święty, bo bez Ducha św. nie można żyć gdyż On ożywia, obdarza mądrością i uświadamia, że wszystko jest darem otrzymanym od Boga.

Kto odpowiada za formację?

• sam kandydat;
• mistrz formacji;
• przełożony z radą Wspólnoty;
• cała Wspólnota;
• asystent jako kierownik duchowy.

Na zakończenie odśpiewaliśmy Godzinki o Niepokalanym Poczęciu NMP i odmówiliśmy Anioł Pański, a potem wszyscy z błogosławieństwem Bożym udzielonym przez Ojca Asystenta Regionalnego, pełni zapału do pracy i podejmowania nowych wyzwań, rozjechaliśmy się do naszych domów.

Przygotowała: s. Maria Dźwigała

Rekolekcje Regionu Szczecińskiego FZŚ w Ostrowcu koło Wałcza

I znowu Pan pozwolił nam się spotkać na rekolekcjach regionalnych w Ośrodku Caritas w Ostrowcu koło Wałcza. 24-26 kwietnia 2015 r. zjechali się tam franciszkanie świeccy z całego Regionu Szczecińskiego, aby się doskonalić duchowo w myśl motta: „Bracia zaczynajmy od nowa”. Rekolekcje przeprowadził nasz Asystent Regionalny o. Zbigniew Kasperczak OFM Cap.

Święte Rekolekcje rozpoczęliśmy Mszą św. o godz. 19:30 w kaplicy Domu Rekolekcyjnego. Pierwszą naukę przeżywaliśmy od słów motta jakie św. Franciszek wypowiedział na łożu śmierci do swoich braci: Bracia niczego do tej pory nie uczyniliśmy, zaczynajmy od nowa. Jest to kontynuacja tematu poprzednich rekolekcji „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”. Wróciliśmy myślami do franciszkańskiego postulatu i nowicjatu. Przypomnieliśmy sobie naszą gorliwość w naśladowaniu Świętego Franciszka. Co z niej zostało? Czyż nie powinniśmy zabiegać jeszcze raz o tą samą gorliwość naszych spotkań wspólnotowych, które są sprawdzianem do autentycznego braterskiego życia franciszkańskiego, pogłębienia ducha pokory i służby. Postawą naszej duchowości franciszkańskiej jest prawda, że Bóg jest Dobrocią, Miłością, że jest Dobrem Najwyższym. Przykładem może być św. Tomasz, którego nie było wśród apostołów w wieczerniku, w dzień zmartwychwstania, i dlatego nie miał on udziału w ich szczęściu spotkania Pana Jezusa. Ojciec ukazywał nam też przykłady nawrócenia św. Pawła i św. Franciszka, a także innych świętych franciszkańskich, o których Kościół wspomina w tych dniach, jak św. Fidelisa z Sigmaringen, św. Konrada z Parzham i bł. Idziego, towarzysza św. Franciszka. Dzień zakończyliśmy Apelem Jasnogórskim.

W sobotę rano po odmówieniu jutrzni wyruszyliśmy autokarem do Diecezjalnego Sanktuarium, które znane jest ze słynącej z Cudów i łask piety Matki Bożej Bolesnej ze Skrzatusza.

Zgromadzeni u Matki Bożej w Sanktuarium uczestniczyliśmy we Mszy Świętej, której przewodniczył i głosił homilię Ojciec Zbigniew. Nasz Rekolekcjonista nawiązując do figury Matki Bożej Bolesnej wskazał, jako Tę, która tak jak Chrystus przyjął wolę Swojego Ojca a później szedł przez cierpienie i przez krzyż do chwały, tak i Maryja wypełniając Boży plan zawierzyła Bogu we wszystkim, przy zwiastowaniu, szukała Go z bólem serca w świątyni, wstawiała się do Niego za nami na weselu w Kanie Galilejskiej, towarzyszyła w czasie nauczania, stała pod krzyżem w chwili konania, a teraz trzyma na swych rękach martwe ciało Syna. Matka Najświętsza także szła przez cierpienie Syna i własne cierpienia do chwały – do tej chwały, którą jako Wniebowzięta cieszy się już ustawicznie. Podczas Mszy św. my też staraliśmy się otworzyć i nasze serca, by prosić Maryję Matkę Jezusa o wstawiennictwo za nami, bo Ona jest też i naszą Matką. Powierzaliśmy również naszej Matce Skrzatuskiej trudne sprawy własne, naszych rodzin i naszych Wspólnot franciszkańskich. Dziękowaliśmy Bogu za Jego Matkę, za Jej wypraszanie dla nas wiele niezliczonych łask, za wskazywanie nam drogi prowadzącej do Jezusa, za opiekę podczas dwudziestu dwóch lat istnienia naszego Regionu Szczecińskiego i za to, że mogliśmy do Niej pielgrzymować. Słusznie św. Franciszek otaczał Ją szczególną czcią i miłością wychwalając w modlitwach i pieśniach.

Po Mszy Świętej razem z naszym Ojcem wyruszyliśmy na drogę krzyżową, która znajduje się przy placu sanktuaryjnym. Idąc po drodze krzyżowej my też chcieliśmy swoim życiem ukazać, że wierzymy w tę moc Tajemnicy Krzyża, która jest dla nas drogą wiodącą do zmartwychwstania. Dla nas nie ma innej drogi do zbawienia jak tylko przez krzyż, bo każdemu z nas jest wpisany w nasze codzienne życie.
Nie możemy więc przegapić Krzyża, tej wymagającej lekcji miłości, przez którą chce nas przeprowadzić Chrystus. Pan Jezus zaprasza nas do współpracy. Swoim Krzyżem i cierpieniem dopełnia nasze trudy i wysiłki. Mówi bowiem: Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię (Mt 11,28). Wróciliśmy jeszcze raz do Sanktuarium, do naszej ukochanej Matki Bożej, aby odśpiewać „Godzinki” ku Jej czci.

Rozmodleni, pełni radości i miłości do każdego brata i siostry, wróciliśmy do Domu Rekolekcyjnego, aby już o godz. 15:00 modlić się koronką do Miłosierdzia Bożego, po której o. Zbigniew wygłosił kolejną naukę. Powracając do myśli „zaczynajmy od nowa”. Zwrócił uwagę na to co nam dopomaga, na narzędzia pomagające w tym nawracaniu. Droga po której nikt nie chodzi zarasta, dom bez właściciela niszczeje, podobnie dusza człowieka bez Boga zarasta brudem nieprawości i zaczyna gnieździć się w niej zło. Jak rolnik zabierając się do pracy na roli, bierze odpowiednie narzędzia, tak Chrystus bierze krzyż, aby przy jego pomocy wyrwać z duszy zło i założyć w niej wspaniały ogród ducha wydający owoce miłe Bogu. Pomocą w naszym nawróceniu się jest krzyż. W jednym z życiorysów św. Franciszka znajdujemy niezwykłe wydarzenie, które miało miejsce w kościółku San Damiano. Tam nastąpiło spotkanie z krzyżem, z którego Chrystus przemówił do św. Franciszka. Nasz Ojciec Seraficki odczytał to wydarzenie jako Ewangelię św. Jana, zauważając Chrystusa triumfującego-Boga, panującego nad światem któremu nikt nie zabiera życia, lecz który sam dobrowolnie oddaje się na ofiarę. Jezus Chrystus umarł z miłości do nas. O. Zbigniew również przyniósł do kaplicy Krzyż z San Damiano, by pokazać i wytłumaczyć nam symbolikę tego krzyża. Powiedział, że Ikona Krzyża ukazuje postać Chrystusa Ukrzyżowanego. Jezus stoi prosto i zdecydowanie, z otwartymi oczami, to Bóg Człowiek panujący i Zmartwychwstały. Nad Jego głową znajduję się łaciński napis: IHS NAZARE REX IUDEORUM. Chrystus poprzez swój wielki wizerunek staje się Drzewem życia. Pod Jego ramionami, Jego, gałęziami znajduje się pień różdżki Jessego, pięć przykładów tych, którzy kochają, tych, którzy pozostali wierni: Maryja, Matka Jezusa, św. Jan Apostoł i Ewangelista, Maria Magdalena, Maria - matka Jakuba oraz setnik – rzymski oficer (jak Chrystus Oni też posiadają aureole). Następnie są jeszcze inni świadkowie: Longinus i Stephaton, obserwator lub pisarz Ikony, postacie aniołów, świętych patronów. Ogólnie na Ikonie Krzyża odnaleźć można 33 postacie. W górnej części ikony widzimy w kole Chrystusa wstępującego do nieba. Po prawej stronie znajduje się kogut, który nie tylko odnosi się do biblijnego zaparcia się apostoła Piotra, lecz także przypomina nam o modlitwie i nawróceniu się, również symbolizuje początek dnia, jakim jest Zmartwychwstanie Pańskie oraz Jego ponowne przyjście w dniu Sądu Ostatecznego. Niech ten krzyż przypomni nam źródło naszego powołania i niech będzie zachętą do lepszego naśladowania Chrystusa na wzór św. Franciszka. O godz. 17:30 odmówiliśmy nieszpory, a później obejrzeliśmy film „Ziemia Maryi”, który ukazywał Maryję jako Tę, która z miłości do ludzi nawiązała relację z wybranymi przez Nią osobami, aby rozpalić ich serca i dokonać zmian w świecie. Wszyscy Ci, którzy poznali Maryję i Jej moc, prosili o pomoc, aby Ona pomogła im zmienić ich życie, by na nowo mogli podjąć życie z Panem Jezusem.

Niedzielę rozpoczęliśmy Mszą Świętą z jutrznią o godz. 7:30. W czasie Mszy Świętej o. Zbigniew wygłosił do nas już ostatnią naukę. Nawiązując do niedzieli „Dobrego Pasterza” przedstawił obraz Boga zatroskanego o los owiec, ale pozostawiającego im wolność wyboru. On prowadzi swe owce, a one idą za Jego głosem. Głosem Boga jest Pismo Święte. Tak w tym „zaczynaniu od nowa” powinno nam pomagać rozważanie Pisma Świętego i życie nim na każdy dzień. Dlatego, już od pierwszego dnia rekolekcji, codziennie losowaliśmy z koszyka Wersety Pisma Świętego, aby były dla nas słowem życia. Nikt bowiem nie będzie dobrym Pasterzem, jeżeli przez miłość nie stanie się jedno z Chrystusem i członkiem prawdziwego Pasterza. Obowiązkiem dobrego Pasterza jest miłość, dlatego Jezus mówi: Ja jestem Dobrym Pasterzem i oddaję swoje życie za owce.

Po śniadaniu oglądaliśmy film na temat egzorcyzmów pod tytułem „Ojciec Mateo”. Film ten ukazuje nam Zakonnika, wielkiego egzorcystę o niezwykłej sile i pokorze, którym Bóg posługuje się, by walczyć z szatanem. W kaplicy odśpiewaliśmy „Godzinki do św. Franciszka”.

Następnie odbyło się spotkanie Rady Regionu ze wszystkimi siostrami i braćmi. Siostra Przełożona dziękując uczestnikom rekolekcji zachęcała, nas abyśmy na spotkaniach wspólnotowych dzielili się owocami przeżywanych na rekolekcjach. Wspomniała też, że my - naśladowcy Świętego Franciszka - spotykając się na formacji ciągłej, na której czuwa Duch Święty, powinniśmy z Nim współpracować i Jego bardzo pragnąć, aby był naszym uświęceniem w życiu i pomagał nam świadczyć o prawdziwym życiu braterskim. Siostra przypomniała również o uczestniczeniu w jesiennych rekolekcjach regionalnych, które są zawsze okazją do spotkania sióstr i braci z całego Regionu Szczecińskiego, na których dzięki temu jesteśmy częścią rodziny franciszkańskiej, w której pielęgnujemy życie duchowe, pragnąc stale się nawracać, by umocnić i ożywić swoje powołanie. Na zakończenie spotkania braterskiego Siostra Eugenia podziękowała w naszym imieniu Ojcu Zbigniewowi, naszemu rekolekcjoniście, za nasze odnowienie duchowe, za trud w prowadzeniu nas po drogach Ewangelii, byśmy na co dzień umieli realizować najważniejsze przykazanie miłości.

Jesteśmy bardzo wdzięczni Panu Bogu za dar obficie zebranych owoców w czasie naszej świętej drogi rekolekcyjnej, która jest wezwaniem i zarazem drogowskazem pójścia za Chrystusem według wskazań Św. Franciszka. Ubogaceni Duchowo, z błogosławieństwem Bożym udzielonym przez Ojca Zbigniewa i z pozdrowieniem „Pokój i Dobro” rozjechaliśmy się do naszych domów.

Przygotowały: s. Eugenia Gardzińska OFS. i s. Maria Chromcewicz OFS

Rekolekcje Regionu Szczecińskiego FZŚ

W Ośrodku Charytatywnym Caritas w Ostrowcu koło Wałcza w dniach od 21 do 23 listopada 2014 r. odbyły się jesienne rekolekcje Regionu Szczecińskiego FZŚ na których spotkali się franciszkanie świeccy z 14 naszych wspólnot. Mottem rekolekcji były słowa: „Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam także na wieki”. Ojciec rekolekcjonista i jednocześnie nasz Asystent Regionalny o. Zbigniew Kasperczak OFM Cap. poprowadził te rekolekcje ukierunkowane na łaskę ożywienia naszej wiary i hojnej miłości w naszym powołaniu franciszkańskim, byśmy umieli dawać osobiste i wspólnotowe świadectwo świętości. Źródłem tej świętości jest Jezus Chrystus, droga każdego franciszkanina.

Czas rekolekcji upływał na doskonaleniu duchowym, któremu stale – jako droga, prawda i życie – towarzyszy Jezus Chrystus, a dla nas – braci i sióstr – jest to czas na refleksję i postawienie sobie pytania Kim dla mnie jest Jezus Chrystus. Odpowiedzi szukaliśmy w Ewangelii i w życiu świętych. Nauki rekolekcyjne uzupełnione były filmami dokumentalnymi i fabularnymi przybliżającymi nam postacie świętych żyjących w dawnych czasach, jak św. Rita, oraz współczesne – św. Giannie Beretta Mola czy Chiara Luce Badano.

Nauki rekolekcyjne utwierdziły nas, że Jezus ciągle obecny jest w historii życia każdego z nas. Wszyscy otrzymujemy od Boga życie, talenty, charyzmaty po to, by bardziej poznawać Go, być blisko Niego, by osiągnąć świętość i otrzymać życie wieczne. Podczas rekolekcji na każdej Mszy św. również z nami trwała bł. Aniela Salawa w kaplicy Ośrodka rekolekcyjnego. Wszyscy mogliśmy też oddawać jej cześć poprzez ucałowanie Relikwii. Rozdawane były także obrazki z jej wizerunkiem i modlitwą o uproszenie łask.

W czasie przerwy był czas na rozmowy indywidualne, dzielenie się swoimi doświadczeniami, a brat ze Słupska nie zapomniał o imieninach siostry z Wałcza i wręczył jej piękne polne kwiaty, które przyjęła z radością, po czym wszyscy uczestnicy także składali jej życzenia.

Odbyło się również spotkanie Rady Regionu ze wszystkimi siostrami i braćmi. Siostra Przełożona rozpoczęła spotkanie, w myśl motta rekolekcji „Dziękczynienie za powołanie”, słowami Pisma św.: Paweł, apostoł Chrystusa z nakazu Boga, naszego Zbawiciela, i Chrystusa Jezusa, naszej nadziei. Dzięki składam Temu, który mnie umocnił, Chrystusowi Jezusowi, naszemu Panu. On uznał mnie za godnego zaufania i powierzył posługę, choć byłem bluźniercą, prześladowcą i gnębicielem (1Tm 1,12). Komentarz do tego tekstu został zilustrowany wymownym przykładem nawrócenia Pawła, który uprzednio był prześladowcą Chrystusa a teraz dostępuje zbawienia przez miłosierdzie Boże, objawione mu w Jezusie Chrystusie. Stało się tak, by mógł służyć jako przykład dla tych, którzy uwierzą Chrystusowi.

Siostra Przełożona podkreśliła, że należy ciągle wracać do tekstów naszej Reguły, którą mamy się kierować w życiu. Reguła przypomina nam o naszych obowiązkach i jest pomocą w realizowaniu naszego powołania, za wzorem św. Franciszka z Asyżu, oraz do gorliwego wypełniania jej zapisów. Ponadto powinniśmy znać naszą Regułę, Konstytucje Generalne i Statuty zatwierdzone przez Kościół oraz Dokumenty Stolicy Apostolskiej. Przypomniała też, że powinniśmy pomagać sobie nawzajem w naszych wspólnotach, umieć sobie przebaczać i widzieć w drugim człowieku Chrystusa. Głos zabierali także uczestnicy rekolekcji dzieląc się swoimi wrażeniami i deklarując udział w następnych rekolekcjach.

Na zakończenie rekolekcji o. Zbigniew, nasz rekolekcjonista, wszystkim członkom Franciszkańskiego Zakonu Świeckich udzielił błogosławieństwa Bożego, byśmy krocząc po drodze śladami św. Franciszka nieśli światu Pokój i Dobro. W podniosłym i radosnym nastroju rozjechaliśmy się do naszych domów.

Przygotowały: s. Lilia Sikoń i s. Maria Chromcewicz

VIII Regionalna Kapituła FZŚ Regionu Szczecińskiego

W dniach 16-17 maja 2014 r. odbyła się w Archidiecezjalnym Domu Rekolekcyjnym w Szczecinie VIII Regionalna Kapituła Sprawozdawczo-wyborcza FZŚ Regionu Szczecińskiego. Zebraniu wyborczemu przewodniczyła s. Joanna Berłowska, Przełożona Narodowa FZŚ, w Polsce wraz z o. Marianem Jarząbkiem OFM Conv., delegatem z ramienia Rady Narodowej oraz asystenci regionalni o. Zbigniew Kasperczak OFM Cap i o. Kazimierz Kozłowski OFM Conv.

Kapitułę rozpoczęliśmy uroczystą Mszą Świętą, której przewodniczył o. Marian Jarząbek OFM Conv. w koncelebrze z o. Kazimierzem Kozłowskim OFM Conv. i o. Zbigniewem Kasperczakiem OFM Cap. W homilii o. Marian nawiązał do Słów Ewangelii „niech się nie trwoży serce wasze”. Nasze serca też nie powinny się trwożyć, gdyż powinniśmy zaufać Bogu, który da nam to co będzie nam potrzebne. Podkreślił także wagę posłuszeństwa. Przykładem może być dla nas św. Franciszek.

Sesję wstępną obrad Kapituły otworzyła s. Eugenia Gardzińska, Przełożona Rady Regionu Szczecińskiego, witając bardzo serdecznie wszystkich obecnych uczestników. Następnie głos zabrała Przewodnicząca Kapituły, s. Joanna Berłowska, która po krótkim przemówieniu dokonała otwarcia Kapituły.

Wybrano urzędników Kapituły oraz odczytano protokół z poprzedniej VII Kapituły regionalnej. Na sesji sprawozdawczej s. Eugenia Gardzińska przeczytała sprawozdanie z działalności ustępującej Rady Regionu, a s. Halina Pikuła, skarbnik, przedstawiła sprawozdanie finansowe. Oba sprawozdania zaakceptowano.

Sesję wyborczą rozpoczęliśmy modlitwą z rytuału i hymnem do Ducha Świętego. S. Joanna Berłowska wyjaśniła regulamin wyborów i stwierdziła prawomocność Kapituły. Po sprawdzeniu obecności wszystkich podpisanych delegatów, przystąpiono do wyborów, w których udział wzięło 32 osoby reprezentujących 17 wspólnot.

Wybrano następujący skład nowej Rady Regionu Szczecińskiego:

• - s. Eugenia Gardzińska – Przełożona;
• - s. Mariola Dziedzic – Zastępcą Przełożonej;
• - s. Lilia Sikoń – Sekretarz;
• - s. Halina Pikuła – Skarbnik;
• - s. Irena Lachowicz - Radna ds. formacji;
• - s. Maria Chromcewicz – Radna ds. Młodzieży i Powołań oraz Internetu;
• - s. Halina Balcer – Radna Kronikarz;
• - br. Ryszard Gardziński – Radny.

Do protokołu zapisano dwa wnioski podane przez komisję wnioskową:

• - Pomoc w erygowaniu wspólnot.
• - Wprowadzenie w życie aktywności na stronie internetowej poprzez przesyłanie aktualnych informacji o wspólnotach.

Oba wnioski przegłosowano zatwierdzając je w głosowaniu jawnym, w 100% oddanych głosów na „tak”.

S. Eugenia Gardzińska serdecznie podziękowała wszystkim uczestnikom Kapituły za zaufanie i powtórny wybór na przełożoną. Mszę Świętą na zakończenie Kapituły koncelebrował o. Marian Jarząbek OFM Conv. oraz Asystenci Regionalni. Po homilii nastąpiło uroczyste zaprzysiężenie nowej Rady Regionu.

Z błogosławieństwem Bożym otrzymanym na Mszy Świętej i umocnieni duchem franciszkańskim rozjechaliśmy się do naszych domów.

Sporządziła: s. Maria Chromcewicz
oraz s. Iwona Konarzewska-Bulczyńska