Święta Zyta

Zyta urodziła się ok. 1218 r. w Monsgrati niedaleko miasta Lucca. Rodzice zapewnili jej religijne wychowanie, nie posiadali majątku, żyli w biedzie. Jako dwunastoletnia dziewczyna musiała iść na służbę do zamożnej rodziny.

Wiernością, dokładnym i sumiennym wypełnianiem obowiązków swego stanu była przykładem dla innych. Przez całej jej życie, nikt nie słyszał od niej żadnego nieprzyzwoitego słowa, ani szorstkiej odpowiedzi. Zadowolona była zawsze ze swego położenia, znalazła sposób na wszelkie uciążliwości "godząc się z wolą Boskiego Zbawiciela, który na tę ziemię przyszedł nie by być obsłużonym, lecz by służyć innym”.

Większość dni w roku pościła, sypiała na gołej ziemi, a latem i zimą chodziła bez obuwia. Była niezwykłej urody, wyróżniała się pomocą innym bliźnim. Swoje skromne oszczędności rozdawała potrzebującym. Obdarzona była darem kontemplacji i ekstaz.

Zmarła 27 kwietnia 1272 r., pochowana została w kościele św. Frediana w Lucca. W 1652 r. w czasie przeprowadzanego procesu kanonizacyjnego odkryto jej grób i stwierdzono, że ciało jej jest nienaruszone rozkładem.

W grono świętych została wpisana w 1696 r. przez papieża Innocentego XII, a papież Pius XI ogłosił ją patronką miasta Lucca i patronką służby domowej.

Mirosław Kuczkowski OFS